Αποστάσεις κρατά η ΕΕ για τοποθέτηση αγάλματος του Μ.Αλεξάνδρου στα Σκόπια


Πανοραμική άποψη των Σκοπίων

Αποστάσεις από την προαναγγελθείσα τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, τηρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Δεν είναι δική μας υπόθεση να σχολιάζουμε αποφάσεις, η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τέτοιου είδους ενέργειες, αλλά, όπως είπαμε και άλλες φορές, προτρέπουμε την κυβέρνηση να συνεχίσει να συμμετέχει στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων υπό τη διαμεσολάβηση του κ. Μάθιου Νίμιτς», τόνισε ο εκπρόσωπος της ΕΕ για την ΠΓΔΜ Έρβαν Φουερέ.

Πρόσθεσε μάλιστα ότι «η κυβέρνηση πρέπει να αποφεύγει ενέργειες ή μέτρα που μπορούν να επηρεάσουν αντιπαραγωγικά τις διαπραγματεύσεις ή να ερμηνευτούν λανθασμένα, όπως συνέβη με τη μετονομασία του αεροδρομίου και του Οδικού Αξονα 10», δήλωσε.

Η αντιπολίτευση, αλλά και μεγάλη μερίδα διανοούμενων στην ΠΓΔΜ έχει καλέσει την κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι να μην προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασης για την τοποθέτηση αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων και να μην σκορπά τα χρήματα των φορολογουμένων για χρηματοδότηση «αμφιλεγόμενων» κατασκευών και έργων, τα οποία, σύμφωνα με τους ίδιους, μπορούν να διχάσουν την κοινωνία και να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις με την Ελλάδα.

Ωστόσο, ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι, πριν από μερικές ημέρες, ανέφερε ότι, το άγαλμα αυτό του Μ. Αλεξάνδρου, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της ΠΓΔΜ βρίσκεται στην Ιταλία για τις εργασίες επιχάλκωσης και έχει ύψος 13,5 μέτρα, θα τοποθετηθεί στην πλατεία των Σκοπίων, ασχέτως των αντιρρήσεων ορισμένων.

Το προσεχές διάστημα αναμένεται επίσης να τοποθετηθεί άγαλμα του Φιλίππου Β΄ στην πλατεία της πόλης Μοναστήρι. Ηδη, έχει κατασκευαστεί η βάση του αγάλματος αυτού με τη σχετική αναγραφή στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Ο δήμαρχος του Μοναστηρίου, Βλάντιμιρ Τάλεφσκι, δικαιολόγησε την απόφαση για την τοποθέτηση του αγάλματος, λέγοντας ότι ακριβώς δίπλα στην πόλη βρίσκεται η αρχαία πόλη Ηράκλεια, που ιδρύθηκε από τον Φίλιππο Β', πατέρα του Μ.Αλεξάνδρου και ως εκ τούτου ο δήμος έχει το δικαίωμα να τιμήσει το Μακεδόνα βασιλιά.

Πηγή: Το Βήμα

Επιστολή στον Ομπάμα για το Σκοπιανό

Επιστολή προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την οποία καλούν τον πρόεδρο Ομπάμα να ασκήσει την επιρροή του προς την ηγεσία των Σκοπίων προκειμένου να σταματήσει τη παραχάραξη της ιστορίας, συνέταξαν και απέστειλαν 220 ακαδημαϊκοί από όλο τον κόσμο. Η παγκόσμια επιστημονική-ακαδημαϊκή κοινότητα κινητοποιείται υπέρ των ελληνικών δίκαιων θέσεων, αντιλαμβανόμενη την ιστορική αλήθεια.

Στην επιστολή τονίζεται χαρακτηριστικά: «Βοηθήστε την κυβέρνηση της πΓΔΜ να καταλάβει πως δεν μπορεί να οικοδομεί μια εθνική ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας». Προστίθεται επίσης ότι «δεν είναι δυνατόν μια χώρα με τη βοήθεια των ΗΠΑ να παραχαράσσει ιστορικά δεδομένα με σκοπό να δημιουργήσει την δική της ταυτότητα» και καλείται η αμερικανική κυβέρνηση να μην επαναλάβει τα λάθη της κυβέρνησης Μπους.

Στη λίστα των ακαδημαϊκών περιλαμβάνονται ονόματα παγκοσμίου φήμης επιστημόνων, από σημαντικά ιδρύματα του κόσμου (Πρίνστον, Χάρβαρντ, Οξφόρδης κ.ά.) Η πρωτοβουλία ανήκει στον καθηγητή Μίλερ, γνωστό για τους αγώνες του στο ζήτημα της Μακεδονίας.

Πηγή: Απογευματινή

Οχι στη νομιμοποίηση της υφαρπαγής των Γλυπτών

Ετοιμοι για διαπραγματεύσεις αλλά όχι υπό όρους, απαντά το ΥΠΠΟ διά στόματος Αντώνη Σαμαρά



Την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης εισέπραξε μέσω του υπουργού Πολιτισμού κ. Αντώνη Σαμαρά η πρόταση του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο για πρώτη φορά θέτει θέμα τρίμηνου δανεισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα υπό τον όρο πως θα αναγνωριστεί η κυριότητά του επί των Γλυπτών! Παράλληλα το υπουργείο Πολιτισμού δηλώνει έτοιμο να ξεκινήσει «διαπραγματεύσεις ούτως ώστε, μέσα από προγράμματα δανεισμού αρχαιοτήτων, να καλυφθεί το κενό που θα αφήσει στο Βρετανικό Μουσείο η οριστική επιστροφή των Γλυπτών στο χώρο όπου ανήκουν».

H πρόταση δεν έγινε από το διευθυντή του μουσείου ή από κάποιον εκπρόσωπο της βρετανικής κυβέρνησης αλλά από τη διευθύντρια Επικοινωνίας του μουσείου κυρία Χάνα Μπόλτον. Η δήλωσή της -εκτός από άκομψη καθώς έρχεται λίγες μέρες πριν από τα επίσημα εγκαίνια, στις 20 Ιουνίου, του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης- χαρακτηρίζεται από κύκλους του υπουργείου Πολιτισμού και επικοινωνιακό τρικ εν όψει της έναρξης λειτουργίας του μουσείου. Επ’ αυτού οι ίδιοι κύκλοι επισημαίνουν πως οι τρεις μήνες δεν επαρκούν καλά καλά για το πακετάρισμα και τη μεταφορά των Γλυπτών στο Νέο Μουσείο…

Για το θέμα αυτό -του δανεισμού των Μαρμάρων και υπό τον όρο ότι η κυριότητά τους ανήκει στο Βρετανικό Μουσείο- ο κ. Σαμαράς στη δήλωσή του είναι κατηγορηματικός: «Η κυβέρνηση, όπως θα έκανε και κάθε άλλη ελληνική κυβέρνηση στη θέση της, είναι υποχρεωμένη να απαντήσει αρνητικά στη συγκεκριμένη πρόταση του Βρετανικού Μουσείου. Και αυτό γιατί η αποδοχή της θα ισοδυναμούσε με τη νομιμοποίηση της υφαρπαγής των Γλυπτών και τον τεμαχισμό του μνημείου πριν από 207 χρόνια».

Στη δήλωσή της σε ραδιοφωνικό σταθμό (ΣΚΑΪ 100,3) η κυρία Μπόλτον σημειώνει, μεταξύ άλλων, πως «τα μέλη του Δ.Σ. του Βρετανικού Μουσείου θα ήταν διατεθειμένα να δανείσουν τα Μάρμαρα για τρεις μήνες, αν η ελληνική κυβέρνηση αναγνώριζε ότι ανήκουν στο Βρετανικό Μουσείο και φρόντιζε για την ασφαλή μεταφορά τους». «Διαπραγμάτευση που ξεκινά υπό όρους είναι αντιπαραγωγική», σχολίασαν υψηλόβαθμα στελέχη του ΥΠΠΟ.

Από την πλευρά του ο κ. Αντώνης Σαμαράς στη δήλωσή του σημειώνει: «Χαιρόμαστε που το Βρετανικό Μουσείο με τη χθεσινή του επίσημη ανακοίνωση, και προφανώς εν όψει των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, φαίνεται ότι θέλει να ξεκινήσει τον ουσιαστικό διάλογο για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα».

Η διάθεση του Βρετανικού Μουσείου να συζητήσει για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα (έστω με τον τρόπο που το θέτει) υποδηλώνει τον εκνευρισμό και την αμηχανία του εν όψει των εγκαινίων του Μουσείου. Απόδειξη αυτού είναι και η μακροσκελέστατη ανακοίνωση των διαχειριστών του στην ιστοσελίδα του. Η ανακοίνωση αφού «καλωσορίζει» τη λειτουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης καταθέτει σειρά επιχειρημάτων σε μια προσπάθεια να πείσει την κοινή γνώμη γιατί τα Γλυπτά πρέπει να μείνουν στο Λονδίνο. Το σίγουρο είναι πάντως πως η λειτουργία του Νέου Μουσείου προκαλεί νέο διευρυμένο κύκλο συζητήσεων για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα, που αυτή τη φορά στηρίζεται σε γερά θεμέλια.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

Εσφαλμένη αντίληψη #1
Οι κάτοικοι της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ) είναι εθνικώς Μακεδόνες, άμεσοι απόγονοι, ή συγγενείς των αρχαίων Μακεδόνων.

Πραγματικότητα #1
Οι κάτοικοι της πΓΔΜ είναι επί το πλείστον Σλάβοι, Βούλγαροι και Αλβανοί. Δεν έχουν τίποτε το κοινό με τους αρχαίους Μακεδόνες. Ιδού μερικές δηλώσεις από επισήμους κρατικούς λειτουργούς της πΓΔΜ:

Α. Ο πρώην Πρόεδρος της πΓΔΜ, Κίρο Γκλήγκοροφ είπε: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στην περιοχή τον έκτο αιώνα… Δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων.»
(Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού, Ημερήσια Αναφορά, 26 Φεβρουαρίου 1992, σελίδα 35).

Β. Επίσης ο κύριος Γκλήγκοροφ δήλωσε: «Δεν είμαστε Μακεδόνες, αλλά Σλάβοι. Αυτοί είμαστε! Δεν έχομε καμιά συγγένεια με τον Αλέξανδρο τον Έλληνα και με τη Μακεδονία του… Οι πρόγονοί μας κατέφτασαν εδώ τον πέμπτο και έκτο αιώνα» (Τορόντο Στάρ, 15 Μαρτίου 1992).

Γ. Στις 22 Ιανουαρίου 1999, η Πρέσβης της πΓΔΜ στην Washington D.C., κυρία Λιούμπιτσα Ατσέφσκα, σε ομιλία της επί της προσφάτου καταστάσεως στα Βαλκάνια , τόνισε: «Δεν απαιτούμε να μας αναγνωρίζουν ως απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος εμπορικός συνεταίρος της ‘Μακεδονίας’ [πΓΔΜ] και ο ύπ' αριθμόν ένα επενδυτής. Αντί να εκλέξουμε εχθροπραξίες, έχουμε επιλέξει την διαιτησία των Ηνωμένων Εθνών, σε επίπεδο πρεσβευτών υπό την αιγίδα των κυρίων Βανς και Νέμιτζ. Σε απάντηση ερωτήσεως επί της εθνικής προελεύσεως των κατοίκων της πΓΔΜ, η Πρέσβης Ατσέφσκα απάντησε: «Είμαστε Σλάβοι και μιλούμε Σλαβική γλώσσα».

Δ. Στις 24 Φεβρουαρίου 1999, ο Πρέσβης της πΓΔΜ στον Καναδά Γυόρδαν Βεσελίνοφ, σε μια συνέντευξή του με την εφημερίδα «Πολίτης» της Οτάβας, παραδέχτηκε: «Δεν έχουμε συγγένεια με τους βορείους Έλληνες οι οποίοι έχουν επιδείξει ηγέτες σαν τον Φίλιππο και τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Είμαστε Σλάβοι και η γλώσσα μας συγγενεύει στενά με τη Βουλγαρική. Υπάρχει κάποια σύγχυση με την ταυτότητα του λαού της πατρίδος μου».

Ε. Στις 29 Δεκεμβρίου 2001, ο Υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ Σλομπόταν Τσάσουλε, σε συνέντευξή του με την εφημερίδα Ουτρίνσκι ανέφερε ότι είπε στον Βούλγαρο Υπουργό Εξωτερικών, Σολομών Πάσι ότι ανήκουν «στην ίδια Σλαβική φυλή».

Εσφαλμένη αντίληψη #2
Οι Έλληνες Μακεδόνες ανήκουν στην ίδια εθνική ομάδα με αυτήν των "Μακεδόνων" της πΓΔΜ.

Πραγματικότητα #2
Οι Έλληνες Μακεδόνες δεν ανήκουν στην ίδια εθνική ομάδα με αυτήν των «Σλαβο-Μακεδόνων» της πΓΔΜ. Οι Έλληνες Μακεδόνες είναι ακριβώς αυτό, Έλληνες που κατοικούν, ή προέρχονται από τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Είναι οι μόνοι οι οποίοι λόγω κληρονομικότητας έχουν δικαίωμα να ονομάζονται ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.

Εσφαλμένη αντίληψη #3
Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν φυλή συγγενείς με την των Ελλήνων, αλλά δεν ήταν Έλληνες.

Πραγματικότητα #3
Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν μια εκ των πλέον των 230 φυλών, υποφυλών και οικογενειών του Ελληνικού Έθνους, οι οποίες φυλές μιλούσαν πλέον των 200 διαλέκτων. Για επιπρόσθετες πληροφορίες διαβάστε Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Τίτο Λίβιο, Νεβιίμ, Κετουβίμ, Απόκρυφα (Μακκαβαίοι Ι, 1-2). Ο Ελληνισμός των Μακεδόνων άρχισε να αμφισβητείται από τους Σλάβους το 1945 για καθαρά επεκτατικούς λόγους.

Εσφαλμένη αντίληψη #4
Η αρχαία Ελλάς ήταν κράτος, μια νόμιμη υπόσταση όπως ακριβώς αντιλαμβανόμεθα τον όρο σήμερα.

Πραγματικότητα #4
Όχι, η Ελλάς αναγνωρίστηκε ως κράτος, ως νόμιμη υπόσταση όπως εμείς καταλαβαίνουμε τον όρο σήμερα, το 1830. Από την αρχή της υπάρξεώς της έως το 1830, ο όρος Ελλάς δεν ήταν άλλος παρά μια γεωγραφική ορολογία, μια διοικητική περιοχή της οποίας τα σύνορα άλλαζαν ανάλογα με τις ανάγκες της Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Εσφαλμένη αντίληψη #5
Υπήρχε μία αρχαία Ελληνική γλώσσα. Οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν Μακεδονικά και όχι Ελληνικά.

Πραγματικότητα #5
Γλωσσολογικώς δεν υπάρχει πραγματική διάκριση μεταξύ διαλέκτου και γλώσσας χωρίς έναν ορισμένο παράγοντα. Ο κόσμος συνήθως λαμβάνει υπ' όψιν τον πολιτικό παράγοντα για να διακρίνει γλώσσα από διάλεκτο. Εφ' όσον η Πανελλαδική περιοχή αποτελείτο από πολλές μικρές περιοχές (Αττική, Λακεδαίμων, Κόρινθος, κλπ.), και μεγαλύτερες περιοχές (Μολοσία, Θεσπρωτία, Μακεδονία, Ακαρνανία, Αιτωλία, κλπ) οι Έλληνες νόμιζαν ότι μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, ενώ στην πραγματικότητα όλες αυτές οι γλώσσες δεν ήταν τίποτε άλλο παρά παραλλαγές της Ελληνικής γλώσσας Η πιο εξελιγμένη όλων αυτών των Ελληνικών διαλέκτων ήταν η διάλεκτος των Αθηνών, η λεγομένη Αττική διάλεκτος. Όταν ο κοινός κόσμος αναφέρεται στην «αρχαία Ελληνική γλώσσα» εννοεί την Αττική διάλεκτο και οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ της Μακεδονικής διαλέκτου και της αρχαίας Ελληνικής, είναι στην πραγματικότητα σύγκριση μεταξύ Αττικής και Μακεδονικής. Η διαφορά μεταξύ της Μακεδονικής και Αττικής διαλέκτου είναι παρόμοια με τη διαφορά μεταξύ κατωτέρας και ανωτέρας Γερμανικής γλώσσας. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως και οι δυο διάλεκτοι είναι Γερμανικής προελεύσεως, αν και διαφέρουν μεταξύ τους. Ένα άλλο πολυδιαλεκτικό παράδειγμα είναι το γλωσσολογικό καθεστώς που υπάρχει σήμερα στην Ιταλία. Η επίσημος γλώσσα της χώρας είναι η της Φλωρεντίας, αλλά ο λαός ακόμη μιλά τις διαλέκτους του. Δύο άτομα από διαφορετικές περιοχές της Ιταλίας δεν μπορούν να επικοινωνήσουν εάν μιλούν τις αντιστοίχους διαλέκτους, αλλά και οι δυο τους μιλούν την Ιταλική γλώσσα. Γιατί η αρχαία Ελληνική τυγχάνει διαφορετικής μεταχειρήσεως;

Εκείνη την εποχή οι Έλληνες μιλούσαν περισσότερες από 200 Ελληνικές διαλέκτους ή γλώσσες, όπως τις ονόμαζαν. Οι πιο γνωστές από τις διαλέκτους είναι η Ιωνική, Αττική, Δωρική, Αιολική, Κυπριακή, Αρκαδική, Αιτωλική, Ακαρναϊκή, Μακεδονική και Λοκρική. Επιπλέον γνωρίζουμε πως οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τους Μακεδόνες ως Ελληνόφωνες. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος γράφει «…οι Αιτωλοί, οι Ακαρνανοί και οι Μακεδόνες, άνδρες ομοίας γλώσσης, ενωμένοι ή χωρισμένοι λόγω ασήμαντων αιτιών οι οποίες εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν…» (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, βιβλίον ΧΧΧ παρ. ΧΧΙΧ). Οι Αιτωλοί και Ακαρνάνες ήσαν αναμφισβητήτως Ελληνικές φυλές. Σε μια άλλη περίσταση ο Λίβιος γράφει: «…(Ο Στρατηγός Paulus) κάθισε στο επίσημο κάθισμά του περιτριγυρισμένος από πλήθος Μακεδόνων…οι ανακοινώσεις του μεταφράστηκαν στην Ελληνική και επαναλήφθηκαν από τον πραίτορα Gnaeus Octavius…». Εάν το πλήθος των Μακεδόνων σ' αυτή τη συγκέντρωση δεν μιλούσε Ελληνικά, γιατί οι Ρωμαίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να μεταφράσουν το λόγο του Paulus στα Ελληνικά; (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, β. ΧLV, παρ. ΧΧΙΧ).

Η Μακεδονική διάλεκτος ήταν Αιολική διάλεκτος και ανήκε στο σύνολο των Δυτικών Ελληνικών γλωσσών (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 193). Όλες αυτές οι διάλεκτοι διαφέρουν η μια από την άλλη, αλλά όχι τόσο ώστε δυο άτομα τα οποία προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Η Στρατιωτική Γιουγκοσλαβική Εγκυκλοπαίδεια, έκδοση 1974 (Γράμμα Μ. Σελ. 219), μια πολύ ανθελληνικώς προκατειλημμένη έκδοση, αναφέρει: «…u doba rimske invazije, njihov jezik bio grcki, ali se dva veka ranije dosta razlikovao od njega, mada ne toliko da se ta dva naroda nisu mogla sporazumevati». (…τον καιρό της Ρωμαϊκής εισβολής, η γλώσσα τους ήταν Ελληνική, αλλά δύο αιώνες πριν, ήταν αρκετά διαφορετική, αλλά όχι τόσο ώστε οι δύο λαοί να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον).

Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η κατάσταση στην απέραντη αυτοκρατορία άλλαξε σε μια νέα πραγματικότητα. Ο Φαραώ της Αιγύπτου, Πτολεμαίος ΙΙ, ο Φιλάδελφος (308-246 π.Χ.), αντελήφθη πως η ενοποίηση των Ελλήνων και η απεραντοσύνη της Αυτοκρατορίας απαιτούσαν τη σταθεροποίηση της ήδη καθομιλουμένης γλώσσας, της Κοινής. Η Ελληνική ήταν η καθιερωμένη γλώσσα του αχανούς Ελληνιστικού κόσμου των τεσσάρων βασιλείων των Διαδόχων. Αν και ήταν η ομιλούμενη γλώσσα, δεν υπήρχε όμως κοινό αλφάβητο, αλλά ούτε γραμματική είχε επινοηθεί.

Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στα 280 π.Χ. ήταν ήδη το Πολιτιστικό Κέντρο της Αυτοκρατορίας. Ο Πτολεμαίος Β’ ανέθεσε στον Αριστέα, έναν Αθηναίο λόγιο, να δημιουργήσει τη γραμματική της νέας γλώσσας, ούτως ώστε όχι μόνον οι Έλληνες κάτοικοι θα μπορούσαν να μιλήσουν, αλλά όλοι γενικώς οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας. Έτσι λοιπόν, ο Αριστέας χρησιμοποίησε την Αττική διάλεκτο ως βάση της νέας γλώσσας. Επιπλέον ο Αριστέας και οι λόγιοι που τον βοηθούσαν στη δημιουργία της, αφαίρεσαν τις Αττικές ιδιοσυγκρασίες της γλώσσας, προσέθεσαν νέες λέξεις, καθώς και γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, κυρίως από τη Δωρική, Ιωνική και Αιολική διάλεκτο. Τίποτε δεν συμπεριλήφθηκε από τη Σπαρτιατική Δωρική (βλέπε Τσακωνική διάλεκτος). Έτσι λοιπόν σταθεροποίησαν την Ελληνική γλώσσα, την ονομαζόμενη ΚΟΙΝΗ.

Η γλώσσα όμως δεν είχε τελειοποιηθεί. Οι μη Έλληνες αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο διάβασμα, εφ' όσον δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ λέξεων, προτάσεων και παραγράφων. Τα γράμματα ήταν συνεχόμενα, το ένα δίπλα στο άλλο. Επιπλέον δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα αισθήματά τους και δεν υπήρχε τόνος ομιλίας στο γραπτό λόγο. Εκείνη την εποχή η καθομιλουμένη Ελληνική ήταν μελωδική γλώσσα, περισσότερο μελωδική απ' ότι είναι η Ιταλική σήμερα. Το σύστημα των παραγράφων, προτάσεων, και μερικών συμβόλων και σημείων στίξεως όπως ~.;`!, ήταν αποτέλεσμα συνεχούς βελτιώσεως και τελειοποιήσεως της γλώσσας, με συμβολή πολλών λογίων Ελλήνων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Την εποχή εκείνη, διάφορες Ελληνικές πόλεις χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αλφάβητα τα οποία περιείχαν γράμματα τα οποία αντιπροσώπευαν φθόγγους της συγκεκριμένης διαλέκτου. Υπήρχαν δύο κυρίως κατηγορίες, τα Ανατολικά και Δυτικά αλφάβητα. Το πρώτο επίσημο αλφάβητο παρέλειψε γράμματα που δεν χρησιμοποιούνταν πλέον ( σαμπί, κόππα, δίγαμμα το οποίο είναι επίσης γνωστό και ως στίγμα [στ’] στους Ελληνικούς αριθμούς) και παρουσίασε ένα αλφάβητο με 24 γράμματα για την νέα Κοινή γλώσσα. Η συμπερίληψη όμως μικρών γραμμάτων στο γραπτό λόγο δεν έγινε αμέσως, αλλά πήρε μερικούς αιώνες κατόπιν της σταθεροποιήσεως της Κοινής.

Εφ' όσον η καινούργια γλώσσα τελειοποιήθηκε με τα σύμβολά της, οι Εβραίοι της Αιγύπτου θεώρησαν πως ήταν ευκαιρία να μεταφράσουν τα θρησκευτικά τους βιβλία στην Ελληνική γλώσσα, αφού ήταν η γλώσσα της Εβραϊκής Διασποράς. Λοιπόν, στο νησί Φάρος, στη είσοδο του λιμένος της Αλεξανδρείας , απομονώθηκαν 72 Εβραίοι λόγιοι και μετέφρασαν τα ιερά τους βιβλία (Τοράχ, Νεβι’ίμ, Κετουβίμ, κλπ) από την αραμαϊκή και εβραϊκή στην νεοδημιουργημένη Ελληνική Κοινή γλώσσα. Η μετάφραση αυτή είναι γνωστή ως η των Εβδομήκοντα. Η Κοινή εν τω μεταξύ εξελίχθη και μέσα σε δύο με τρεις αιώνες κατέληξε να διαμορφωθεί στη γλώσσα την οποία διάφοροι λόγιοι ονομάζουν Βιβλική Ελληνική. Είναι γεγονός πως μόνον άτομα που έχουν μελετήσει την Αττική διάλεκτο μπορούν να αντιληφθούν τη διαφορά μεταξύ της Ελληνικής των Εβδομήκοντα και της Ελληνικής της Καινής Διαθήκης.

Αν και η Κοινή ήταν η επίσημος γλώσσα, σε γενικές γραμμές, οι απλοϊκοί άνθρωποι συνέχισαν να χρησιμοποιούν τις δικές τους διαλέκτους κι εδώ κι εκεί μπορούσε κάποιος να επισημάνει στοιχεία της Αττικής διαλέκτου, όπως π.χ. στην Καινή Διαθήκη. Το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και η Αποκάλυψη είναι έγγραφα γραμμένα σε τέλεια Αττική. Τα άλλα τρία Συνοπτικά Ευαγγέλια γράφτηκαν στην Κοινή με προσθήκες σημιτικών γραμματικών εννοιών (π.χ. η Εβραϊκή Γενική) και επινοημένο λεξιλόγιο (π.χ. ο επιούσιος).

Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές παραλλαγές στην ομιλία, όχι όμως σε βαθμό που δυο άτομα δεν μπορούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν διαφορές στην ομιλούμενη γλώσσα. Σήμερα η επίσημη Ελληνική γλώσσα αποδέχεται μόνον την Τσακωνική, η οποία είναι φυσική εξέλιξη της αρχαίας Δωρικής διαλέκτου της Σπάρτης. Η Δημοτική είναι εξέλιξη της Δωρικής, ενώ η Καθαρεύουσα, η οποία είναι μια κατασκευασμένη γλώσσα, βασίζεται στην Κλασσική ή Αττική διάλεκτο. Σήμερα η ομιλία στην Ελλάδα διαφέρει από τόπο σε τόπο και πολλές φορές ένα ανεκπαίδευτο αυτί μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολία κατανοήσεως τοπικών διαλέκτων. Η ποντιακή και η κυπριακή είναι δύσκολες διάλεκτοι για άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με Ελληνικές διαλέκτους. Η Τσακωνική, η απόγονος της Σπαρτιατικής Δωρικής, γίνεται σχεδόν ακατανόητη διάλεκτος για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με τη διάλεκτο αυτή.

Η Μακεδονία έφερε διάφορα ονόματα. Στην αρχή οι Μακεδόνες της έδωσαν το όνομα Ημαθία (από τον αρχηγό τους Ημαθίων). Ετυμολογικώς προέρχεται από τη λέξη άμαθος, αμαθόεις και σημαίνει άμμος, αμμώδης. Από τώρα και στο εξής όλα τα ονόματα που προσδιορίζουν αυτό το χώρο είναι Ελληνικά. Αργότερα ονομάστηκε Μακετία ή Μακέσσα και τελικά Μακεδονία. Η τελευταία ονομασία προέρχεται από τη Δωρική/Αιολική λέξη "μάκος" (στην Αττική "μήκος") η οποία σημαίνει μήκος, μάκρος (βλ. Ομήρου, Οδύσσεια, VII, 106) και έτσι η λέξη Μακεδνός σημαίνει τον μακρύ, τον ψηλό, αλλά και τον ορεσίβιο, τον βουνίσιο (Ορέσται, Έλληνες).

Στην πόλη Όπη, κοντά στη Βαβυλώνα όταν οι Μακεδόνες στρατιώτες στασίασαν εναντίον του Αλεξάνδρου, ο Μέγας Αλέξανδρος απευθύνθηκε στο Μακεδονικό στρατό του, μιλώντας τους στην Ελληνική (Αρριανός, Ανάβαση του Αλεξάνδρου, VII, 9,10). Οι στρατιώτες του ακούγοντας τον Αρχηγό τους να τους μιλά με αυτόν τον τρόπο έμειναν άναυδοι. Είχαν αναστατωθεί. Αμέσως μόλις ο Αλέξανδρος μπήκε στο παλάτι του απαίτησαν να μπουν κι αυτοί στο παλάτι για να του μιλήσουν.

Ο Αλέξανδρος αμέσως βγήκε έξω μόλις άκουσε πως οι στρατιώτες του ήθελαν να του μιλήσουν. Τους είδε στενοχωρημένους και πολλοί έκλαιγαν και θρηνούσαν. Όταν ο Αλέξανδρος αντίκρισε τους οδυρόμενους στρατιώτες του και αυτός με τη σειρά του δάκρυσε. Προσπάθησε να τους μιλήσει, αλλά αυτοί άρχισαν να εκλιπαρούν τον στρατηγό τους. Ένας μάλιστα, ονομαζόμενος Καλλύνης, ο οποίος ήταν πιο ηλικιωμένος από τους λοιπούς στρατιώτες και κατείχε δεσπόζουσα θέση στο Ιππικό των Εταίρων, είπε «Ω βασιλεύ, αυτά που προξενούν λύπην εις τούς Μακεδόνας είναι το ότι συ τώρα έχεις ως ομοτίμους σου ορισμένους Πέρσας και οι Πέρσαι αποκαλούνται συγγενείς του Αλεξάνδρου και σε φιλούν. ουδείς δε εκ των Μακεδόνων απήλαυσε μέχρι σήμερον την τιμήν ταύτην».(Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, VII, 8-10).

Η άνωθεν ιστορία φανερώνει καθαρώς ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά εφ' όσον μπορούσαν να καταλάβουν τι τους έλεγε ο Αλέξανδρος. Υπήρχαν χιλιάδες Μακεδόνες στρατιώτες και όχι μόνον μερικοί που έτυχε να μιλούν την Ελληνική γλώσσα. Θα ήταν αλήθεια εκτός πραγματικότητας αν ο Αλέξανδρος τους μιλούσε σε γλώσσα που υποτίθεται δεν καταλάβαιναν. Είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς πως οι Μακεδόνες στρατιώτες είχαν συγκινηθεί τόσο πολύ σε σημείο που να κλαίγουν και να οδύρονται ακούγοντας τα λόγια του αρχηγού τους σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαιναν. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση πως οι Μακεδόνες στρατιώτες είχαν πάρει μαθήματα Ελληνικής και έμαθαν τη γλώσσα σε είκοσι λεπτά ταυτοχρόνως καθώς τους μιλούσε ο Αλέξανδρος.

Επιπλέον οι Μακεδόνες φορούσαν ένα χαρακτηριστικό καπέλο, την "καυσία" (Πολύβιος IV 4,5, Ευστάθιος 1958, Αρριανός Αλεξάνδρου Ανάβασις, VII 22, Στουρζ, Η Μακεδονική Διάλεκτος, 41) που τους ξεχώριζε από τους λοιπούς Έλληνες. Η λέξη "καυσία" προέρχεται από την Ελληνική λέξη για καύση, ζέστη, εξ ου και καύσων. Γι αυτό το λόγο οι Πέρσες τους αποκαλούσαν "yauna takabara", που εννοεί «Έλληνες οι οποίοι φορούν το καπέλο». Το Μακεδονικό καπέλο ήταν πολύ πιο διαφορετικό από τα καπέλα που φορούσαν οι υπόλοιποι Έλληνες στρατιώτες, αλλά οι Πέρσες δεν ξεχώριζαν τους Μακεδόνες, και αυτό γιατί η Μακεδονική ομιλία ήταν επίσης Ελληνική ομιλία (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 13, J. M. Balcer Ιστορία, 37 [1988] 7).

Στις βουνοπλαγιές των Ιμαλαΐων και του Ινδικού Καυκάσου και υπό Πακιστανή και Αφγανή δικαιοδοσία, ζει μια φυλή που αποκαλείται Καλάς. Οι Καλάς ισχυρίζονται πως είναι οι απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το Μεγάλο Στρατηλάτη στις καινούργιες εκστρατείες του, και παρέμειναν στα βάθη της Ασίας. Μη έχοντας επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο για περίπου 23 αιώνες, είναι αρκετά διαφορετικοί από τους άλλους γειτονικούς λαούς. Ανοιχτόχρωμοι με γαλανά μάτια ανάμεσα σε σκουρόχρωμους γείτονες, με γλώσσα η οποία αν και έχει επηρεαστεί από τις πολλές Μουσουλμανικές γλώσσες λαών οι οποίοι περιβάλλουν τους Καλάς, ακόμη διατηρεί στοιχεία λεξιλογίου της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Υποδέχονται τους επισκέπτες τους με τη λέξη "ισπάντα" από το Ελληνικό ρήμα "ασπάζομαι" και τους προειδοποιούν για τον "χεμάν" από το αρχαίο Ελληνικό ουσιαστικό, "χειμών". Οι Καλάς ακόμη πιστεύουν στους δώδεκα Ολυμπίους θεούς και η αρχιτεκτονική τους μοιάζει πολύ με την Μακεδονική αρχιτεκτονική (Εθνικός Κήρυκας "Ένα Σχολείο για τους Καλάς από τους Έλληνες", 11 Οκτωβρίου, 1996).

Ο Μάικλ Γουντς, ο Βρετανός ιστοριοδίφης στο βιβλίο του Στα Ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σελ. , παραθέτει την κάτωθι δήλωση ενός ατόμου της φυλής Καλάς, ονομαζόμενος Kazi Khushnawaz:

Πριν από πολλά-πολλά χρόνια, πριν από την εποχή του Ισλάμ, ο Σικάντερ ε Ααζεμ ήρθε στην Ινδία. Αυτός που φορούσε δύο κέρατα και τον οποίο εσείς οι Βρετανοί ονομάζετε Μεγάλο Αλέξανδρο. Αυτός ήταν που κυρίευσε τον κόσμο και ήταν σπουδαίος άνθρωπος, γενναίος και ατρόμητος και στους ανθρώπους του γενναιόδωρος. Όταν έφυγε για να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα, μερικοί από τους άνδρες του δεν ήθελαν να ξαναγυρίσουν και προτίμησαν να παραμείνουν εδώ. Ο αρχηγός τους ήταν ο στρατηγός που λεγόταν Σαλακάς (Σέλευκος). Αυτός και μερικοί από τους αξιωματούχους του ήρθαν σ' αυτές τις πεδιάδες, παντρεύτηκαν με εντόπιες γυναίκες και έτσι έμειναν εδώ. Εμείς οι Καλάς, οι Μαύροι Άπιστοι των Ινδοκουχ, είμαστε οι απόγονοι των παιδιών τους. Ακόμη μερικές από τις λέξεις μας είναι παρόμοιες με τις δικές τους, η μουσική μας και οι χοροί μας επίσης. Λατρεύουμε τους ίδιους θεούς. Γι αυτό το λόγο πιστεύουμε πως οι Έλληνες είναι οι πρώτοι μας πρόγονοι…

(Ο Σέλευκος ήταν ένας από τους Στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γεννήθηκε στα 358 ή 354 π.Χ. στην Εύρωπο της Μακεδονίας και απεβίωσε στον Γορπιαίον (Αύγουστος/Σεπτέμβριος) του 281 π.Χ., κοντά στη Λυσιμάθια της Θράκης).

Οι Καλάς σήμερα πιστεύουν στους θεούς των αρχαίων Ελλήνων, ιδιαίτερα στον Ντι Ζαου (Δίας Ζευς), τον θεό του ουρανού. Δυστυχώς η γλώσσα τους έχει χαθεί κατά την διάρκεια των Μουσουλμανικών κατακτήσεων. Αυτά είναι επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία ότι οι Μακεδόνες και οι λοιποί Έλληνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα, είχαν την ίδια θρησκεία και μοιράζονταν τα ίδια ήθη και έθιμα.

Οι κατηγορίες πως οι Μακεδόνες ήταν βάρβαροι άρχισαν στην Αθήνα και ήταν κατασκεύασμα πολιτικής υφής βασισμένο στον τρόπο ζωής των αρχαίων Μακεδόνων, και όχι στην εθνικότητά τους και στη γλώσσα τους (Casson, Μακεδονία, Θράκη και Ιλλυρία,σελ. 158, Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 4). Ο Δημοσθένης ταξίδεψε στη Μακεδονία δυο φορές και παρέμεινε εκεί συνολικά εννέα μήνες. Ήξερε πάρα πολύ καλά τι γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες. Διακρίνουμε την ίδια στάση και στον Θρασύβουλο ο οποίος αναφέρει ότι οι Ακαρνάνες ήταν βάρβαροι μόνον όταν οι Αθηναίοι αντιμετώπιζαν ανταγωνισμούς πολιτικής υφής από τους Ακαρνάνες. Ο Μακεδονικός τρόπος ζωής διέφερε από τον τρόπο ζωής της Νοτίου Ελλάδος, όμως αυτό ήταν κάτι πολύ κοινό μεταξύ των κατοίκων της Δυτικής Ελλάδος, όπως οι Χάονες, οι Μολοσσοί, οι Θεσπρωτείς, οι Ακαρνάνες και οι Μακεδόνες (Errington, Μια Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 4). Τα Μακεδονικά ιδρύματα διοικήσεως ήταν παρόμοια με αυτά των Μυκηνών και της Σπάρτης (Wilken, Αλέξανδρος ο Μέγας, σελ. 23). Όσον αφορά τις δηλώσεις του ρήτορας Δημοσθένους πως ο Φίλιππος ήταν «βάρβαρος», ακόμη και ο Badian που εναντιώνεται πολύ προς την Ελληνικότητα των Μακεδόνων, παραδέχεται: «Οι κατηγορίες του Δημοσθένους εναντίον του Φιλίππου δεν έχουν καμιά ιστορική σημασία, αλλά πρόκειται για περίπτωση προσωπικής αντιπάθειας ρήτορας προς τους προσωπικούς εχθρών του» (E. Badian, Μελέτες στην Ιστορία Τέχνης, Τόμος 10: Μακεδονία και Ελλάς στα Τελευταία Στάδια της Κλασσικής Εποχής, Αρχές Ελληνιστικής Εποχής, Έλληνες και Μακεδόνες).

Εσφαλμένη Αντίληψη #6
Η Αρχαία Μακεδονία ήταν ενιαίο Κράτος.

Πραγματικότητα #6
Πριν της εποχής του Φιλίππου Β', η Μακεδονία ήταν διαιρεμένη σε πόλεις, έχοντας υιοθετήσει την ίδια υφή αστικής δομής με τις νότιες Ελληνικές πόλεις. Κάθε Μακεδονική πόλη ή περιοχή είχε την δική της πρωτεύουσα και κυβέρνηση. Ο Βασιλιάς Φίλιππος Β' ένωσε όλες τις Μακεδονικές πόλεις εδραιώνοντας έτσι μία διοίκηση βασιλείου Ομηρικού τύπου, διατηρώντας όμως τη δομή των μικρών πόλεων με κάθε πόλη να έχει τον βασιλιά της. Όλοι όμως οι βασιλείς πλήρωναν φόρους στο Βασιλέα ολοκλήρου της Μακεδονίας. Αυτά μας έγιναν γνωστά από το γεγονός πως σε κάποια εποχή βασιλιάς της Λυνκυστίδος (σημερινό Μοναστήρι - Φλώρινα) ήταν ο Αλέξανδρος. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι το γεγονός πως καθένας ήταν νομιμόφρων περισσότερο στην δική του πόλη και περιοχή, παρά στο Βασιλιά της Μακεδονίας (Hammond, Το Μακεδονικό Κράτος, σελ. 9).

Εσφαλμένη Αντίληψη #7
Με το κύλισμα του χρόνου οι αρχαίοι Μακεδόνες εξαφανίσθηκαν.

Πραγματικότητα #7
Υπό την επίδραση της Κοινής γλώσσης, οι αρχαίοι Μακεδόνες συγχωνεύθηκαν με τους υπόλοιπους Έλληνες.

Εσφαλμένη Αντίληψη #8
Εάν οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες, γιατί ο βασιλεύς της Μακεδονίας, Αλέξανδρος Α', ονομάστηκε Φιλέλλην (ο αγαπών τους Έλληνες); Αυτός ο τίτλος απονέμεται μόνον στους ξένους.

Πραγματικότητα #8
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Αλέξανδρος Α' ονομάστηκε Φιλέλλην από το Θηβαίο ποιητή Πίνδαρο για τον ίδιον λόγο ο Ιάσων των Φερών και ο Ευαγόρας της Κύπρου ονομάστηκαν Φιλέλληνες (Ισοκράτης 107Α, 199Α). Ο τίτλος «Φιλέλλην» στην αρχαία εποχή σήμαινε Φιλόπατρις ή αλλιώς μπορούμε να πούμε πιο απλά «πατριώτης» (Πλάτωνας, Πολιτικά, 470Ε, Ξενοφών Αγησίλαος, 7, 4). Αυτός είναι ο λόγος που ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πείραξε το πατρογονικό σπίτι του Πινδάρου όταν διέταξε τους στρατιώτες του να κάψουν τη Θήβα.

Εσφαλμένη Αντίληψη #9
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν Ελληνική εθνική συνείδηση, αλλά οι Μακεδόνες, καταστρέφοντας τις Ελληνικές πόλεις, απέδειξαν ότι δεν ήταν Έλληνες.

Πραγματικότητα #9
Η Ελλάδα είναι μια περιοχή η οποία στερούμενη γεωγραφικής συνέχειας ευνόησε την απομόνωση των διαφόρων φυλών όχι μόνον στην γενική έννοια, αλλά επίσης και σε πολύ περιορισμένη έννοια της λέξεως. Αυτό εξηγεί τον λόγο που οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κοινή εθνική συνείδηση και πολλές φορές πολεμούσαν ο ένας τον άλλον. Οι Μακεδόνες κατέστρεφαν ή έκαιγαν πόλεις που ανήκαν σε άλλους Έλληνες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που και οι Αθηναίοι, και οι Θηβαίοι και οι Σπαρτιάτες πολεμούσαν αναμεταξύ τους.

Ήξεραν πως κατά κάποιο τρόπο υπήρχε δεσμός αναμεταξύ τους, αλλά η τοπική συνείδηση υπερίσχυε της Πανελληνικής συνειδήσεως. Οι αρχαίοι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος ήταν ενωμένοι όταν αντιμετώπιζαν έναν κοινό εχθρό ο οποίος απειλούσε την κοινή ελευθερία και ευζωία. Αυτό εκδηλωνόταν κάθε φορά που οι Πέρσες επιτίθονταν κατά των Ελληνικών περιοχών. Οι Έλληνες όμως της Ιωνίας και Αιολίας (τα σημερινά Αιγιακά παράλια της Τουρκίας), συμμαχούσαν ως επί το πλείστον με τους Πέρσες και συχνά ερχόταν αντιμέτωποι των Ελλήνων της ηπειρωτικής Ελλάδος.

Ήταν κοινός θεσμός οι διάφορες Ελληνικές πόλεις να δημιουργούν πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες αναμεταξύ τους και έναντι η μια της άλλης, αλλά ποτέ δεν καλλιέργησαν εθνικές συνεργασίες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων συμμαχιών στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο.

Πέρασαν μερικοί αιώνες έως ότου οι Έλληνες αποχτήσουν εθνική συνείδηση. Ο Ελληνισμός αναμφίβολα καλλιέργησε και πραγματοποίησε εθνική συνείδηση την εποχή που ο Ιουστινιανός εστέφθη Αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Λιγοστά ήταν τα άτομα των Ελλήνων, όπως ο Περικλής, ο Δημοσθένης και ο Φίλιππος Β', οι οποίοι είχαν τη διορατικότητα να δουν μια ενωμένη Ελλάδα. Καθένας τους όμως ήθελε την δική του περιοχή ηγεμονεύουσα σε μια τέτοια συνένωση. Ο Περικλής ονειρεύτηκε αυτή τη συνένωση, ο Δημοσθένης την υπερασπίστηκε, αλλά ο Φίλιππος Β' την πραγματοποίησε.

Εσφαλμένη Αντίληψη #10
Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν μια από τις Ιλλυρικές φυλές.

Πραγματικότητα #10
Παρά το γεγονός πως υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία (τα πιο πολλά έμμεσα) όσο αφορά τη γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων, υπάρχει απόδειξη από τον Πολύβιο στο βιβλίο XXVIII, παράγραφοι 8 και 9, όπου αναφέρεται πως οι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν μεταφραστές στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τους Ιλλυρίους. Αυτό σημαίνει πως οι Μακεδόνες και οι Ιλλύριοι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Παραδείγματος χάρη, ο Μακεδών βασιλιάς Περσεύς, έστειλε τον Αδαίο της Βεροίας (ο οποίος μιλούσε μόνον Ελληνικά) και τον Pleuratus τον Ιλλύριο, ως μεταφραστή (διότι αυτός μιλούσε την γλώσσα των Ιλλυρίων) σε αποστολή στον Ιλλύριο βασιλέα Genthius (169 π.Χ.). Ο Pleuratus ήταν εξόριστος και έμεινε στο παλάτι του Περσέως. Επιπλέον υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Ιλλύριοι και οι Μακεδόνες ήταν άσπονδοι εχθροί.

Εσφαλμένη αντίληψη #11
Πολλοί από τους Έλληνες που κατοικούν στην Ελληνική Μακεδονία είναι πρόσφυγες οι οποίοι κατέφτασαν στη Μακεδονία κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, ιδιαίτερα την περίοδο μεταξύ 1920 και 1930, από τα μέρη της Τουρκίας, της Μέσης Ανατολής, της Γεωργίας, της Ρωσίας, Ουκρανίας και Βουλγαρίας.

Πραγματικότητα #11
Είναι αληθές πως ένας ορισμένος αριθμός Ελλήνων οι οποίοι ζουν στην Ελληνική Μακεδονία είναι πρόσφυγες από διάφορες Μεσανατολικές χώρες. Είναι όμως εξ ίσου αληθές το γεγονός ότι αυτοί οι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, συμπεριλαμβάνοντας και τους αρχαίους Μακεδόνες, οι οποίοι δημιούργησαν Ελληνικές αποικίες στις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη Ρωσία, Ουκρανία, Γεωργία, Βουλγαρία, Τουρκία, ή μέρη της Μέσης Ανατολής. Μερικοί δε από αυτούς ακολούθησαν το Μεγάλο Στρατηλάτη, το Μέγα-Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ανατολή. Αυτοί λοιπόν οι Έλληνες των αποικιών απλώς ξαναγύρισαν στη Μητέρα Ελλάδα κατόπιν απουσίας τουλάχιστον δυόμισι χιλιετερίδων, αφού πρώτα σκόρπισαν το Ελληνικό πνεύμα, τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική γλώσσα. Η Μητέρα Ελλάδα καλοδέχτηκε τα παιδιά της που έλειπαν τόσον καιρό. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει. Άλλωστε είχαν κάθε δικαίωμα να ξαναγυρίσουν στην πατρίδα τους, όπως ακριβώς και οι Εβραίοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους και ακόμη επιστρέφουν.

Εσφαλμένη αντίληψη #12
Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν Σλάβοι και αυτή είναι η αιτία γιατί ονομάζονται "οι Απόστολοι των Σλάβων".

Πραγματικότητα #12
Ο όρος «οι Σλάβοι Απόστολοι» ή «οι Απόστολοι των Σλάβων» δεν σημαίνει ότι τα δύο αδέλφια ήταν Σλάβοι. Ο Άγιος Θωμάς καλείται «ο Ινδός Απόστολος» αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι δεν ήταν Ινδός. Απλώς διέδωσε το Χριστιανισμό στους Ινδούς. Οι Έλληνες αδελφοί από τη Θεσσαλονίκη δίδαξαν το Χριστιανισμό στους Σλάβους, τους έδωσαν το αλφάβητο (το οποίο τώρα ονομάζεται Κυριλλικό), και μετέφρασαν την Ιερά Γραφή και την Χριστιανική λειτουργική υμνολογία στην Παλαιά Σλαβωνική γλώσσα, ή όπως αλλιώς είναι γνωστή στην Παλαιά Βουλγαρική.

Ο Πάπας Ιωάννης Β' στις Εγκυκλίους του της 31ης Δεκεμβρίου 1980 και 2 Ιουνίου 1985, μνημονεύοντας τους δύο αδελφούς, επιβεβαίωσε το γεγονός πως και οι δύο ήταν Έλληνες από τη Θεσσαλονίκη.

Οι καθηγητές Πανεπιστημίου Ivan Lazaroff, Plamen Pavloff, Ivan Tyutyundzijeff και Milko Palangurski της Σχολής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στο Μεγάλο Τύρναβο της Βουλγαρίας στο βιβλίο τους Kratka istoriya na bulgarskiya narod (Βραχεία Ιστορία του Βουλγαρικού Έθνους, σελ. 36-38), λεπτομερώς αναφέρουν ότι οι δυο αδελφοί, Κύριλλος και Μεθόδιος, ήταν Έλληνες από τη Θεσσαλονίκη. Ο αείμνηστος Όσκαρ Χαλέτσκι, καθηγητής Ιστορίας Μελετών Ανατολικής Ευρώπης, στο βιβλίο του Σύνορα του Δυτικού Πολιτισμού, Ιστορία της Κεντροανατολικής Ευρώπης, (Κεφάλαιο, Πολιτεία της Μοραβίας και οι Απόστολοι των Σλάβων) συμφωνεί με τους συγγραφείς του Kratka istoriya na bulgarskiya narod.

Εσφαλμένη αντίληψη #13
Το υπάρχον έμβλημα της πΓΔΜ είναι το λιοντάρι. Είναι δε το ίδιο λιοντάρι του οποίου η δορά απεικονίζεται σε μερικά νομίσματα εις του Μέγα Αλέξανδρου το κεφάλι.

Πραγματικότητα #13
Δεν υπάρχει τίποτε το κοινό μεταξύ του λέοντος της πΓΔΜ και της λεοντής που απεικονίζεται να φορεί ο Αλέξανδρος σε μερικά νομίσματα. Ο λέων της πΓΔΜ είναι στην πραγματικότητα το λιοντάρι το οποίο απεικονίζεται στο έμβλημα της Βουλγαρίας.

Η λεοντή που φορεί ο Μέγας Αλέξανδρος είναι η λεοντή τού λέοντος της Νεμέας, ένα από τα 12 κατορθώματα του μυθολογικού ήρωα. Η δορά που φορεί ο Μέγας Αλέξανδρος συμβολίζει την οικογενειακή συγγένειά του με τον Ηρακλή. Υπάρχει μια ανέκδοτη επιγραφή ενός Ξάνθου του τρίτου αιώνος π.Χ. (cf. Robert, Amyzon, 1, 162, n 31) όπου οι Πτολεμαίοι αναφέρονται στους προγόνους τους και τους αποκαλούν «Ηρακλείδας Αργεάδας» (Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 265, 6).

Εσφαλμένη αντίληψη #14
Σε άλλα νομίσματα βλέπουμε τον Αλέξανδρο να φέρει δύο κέρατα στο κεφάλι του και αυτό συμβολίζει την κακία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πραγματικότητα #14
Παραδοσιακά στη Μέση Ανατολή ο κερατοφόρος άνδρας θεωρείται πανίσχυρος. Ο Δαρείος, απευθυνόμενος προς τον Αλέξανδρο στις επιστολές του τον αποκαλούσε Ζουλ-Αλ-Κουρνάϊν, που σημαίνει άνθρωπος με δύο κέρατα. Έτσι λοιπόν, τα κέρατα στο κεφάλι του Μεγάλου Αλέξανδρου σημαίνει ότι αναγνωρίστηκε ως παντοδύναμος. 

Εσφαλμένη αντίληψη #15
Μετά τη μάχη του Γρανικού, ο Αλέξανδρος έστειλε ως δώρο στους Αθηναίους 300 Περσικές πανοπλίες, με την ακόλουθη αφιέρωση: «Ο Αλέξανδρος του Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην των Λακεδαιμονίων, αφιερώνουν αυτά τα άρματα»… Ο J.R. Hamilton αναφερόμενος σ' αυτό το γεγονός, λεει: "Λαμβάνοντας υπ’ όψη τον μικρό ρόλο που έπαιξαν οι Έλληνες στρατιώτες στη μάχη (με καμία αναφορά στους Μακεδόνες) πρέπει να θεωρηθεί ως προμελετημένη προπαγάνδα προς τους Έλληνας συμμάχους του. Ο Αλέξανδρος δεν αφήνει την ευκαιρία να τονίσει την απουσία των Σπαρτιατών.»

Πραγματικότητα #15
Η θεωρία του J.R. Hamilton δεν είναι καθόλου πειστική. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είχε ανάγκη να ευχαριστήσει κανέναν διότι ο αριθμός των στρατιωτών από τη Νότιο Ελλάδα ανήρχετο μόνον στους 9,400 άνδρες, και όπως ακριβώς ο ίδιος παραδέχεται, οι 9,400 στρατιώτες έπαιξαν μόνον μικρό ρόλο στην εξέλιξη της μάχης. Εφ όσον αυτός ήταν ο στρατηλάτης της εκστρατείας, εάν ο Αλέξανδρος παραμελούσε τους Μακεδόνες στρατιώτες του και εκθείαζε τους «ξένους» Έλληνες, τότε θα αντιμετώπιζε τους ίδιους οργισμένους Μακεδόνες τους οποίους αντιμετώπισε στην Όπη όταν διώρισε ξένους (Πέρσες και Μήδους) σε υψηλές θέσεις της στρατιωτικής διοικήσεως. Αυτό που πρέπει να τονισθεί όμως είναι το γεγονός πως κανείς από τους Μακεδόνες δεν παραπονέθηκε για την προαναφερθείσα επιγραφή ύστερα από τη μάχη του Γρανικού, διότι θεωρούσαν τους εαυτούς τους συμπεριλαμβανομένους.

Η αλήθεια είναι πως ο Μέγας Αλέξανδρος θεωρούσε τον εαυτό του και τους Μακεδόνες του, Έλληνες. Η μητέρα του διεκδικούσε γενεαλογική καταγωγή από τον Αχιλλέα, και από την πατρική πλευρά από τον Ηρακλή. Ο πρόγονός του, Αλέξανδρος Α', δήλωσε πως ήταν Έλληνας (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, V, 20,22 - VIII, 137 - IX, 45).

Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και μιλούσαν Ελληνικά

(βλ: Παπάζογλου, Μακεδονικές Πόλεις, σελ. 333 και Φυλές της Κεντρικής Βαλκανικής, σελ. 135. Casson, Μακεδονία, Θράκη και Ιλλυρία, σελ. 157-162. NGL Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 12-15 και 193. Cavaignac, Ιστορία της Αρχαιότητος, I, pa 67. Hoffman, Οι Μακεδόνες, σελ. 259. Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 3. Γιουγκοσλαβική Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια 1974 «Αρχαία Μακεδονία». Hogarth, Ο Φίλιππος και Αλέξανδρος, σελ. 5, n 4. Urlich Wilcken, Αλέξανδρος ο Μέγας, ΙΙ, σελ. 23 και 24. Bosford, Ελληνική Ιστορία, σελ. 237).

Μερικοί από τους επιστήμονας οι οποίοι προαναφέρονται, αρχικώς ήταν αβέβαιοι για την Ελληνικότητα των Μακεδόνων (π.χ. NGL Hammond), όμως έργα αρχαίας Ελληνικής τέχνης τα οποία οι ανασκαφές των τελευταίων ετών έχουν φέρει στο φως απέδειξαν ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραδεχθούν οι ιστοριοδίφες το λάθος τους. Ο NGL Hammond εξηγεί το λόγο γιατί διάφοροι ιστοριοδίφες, όπως ο Ε. Badian, (στο βιβλίο του Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 13, παρ. 29) δεν θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. Ο Hammond αναφέρει ότι τώρα τελευταία ο E. Badian στο βιβλίο του Barr-Sharrar (σελ. 33-51) δεν λαμβάνει υπ' όψιν τα αποδεικτικά στοιχεία όπως εξηγούνται στην Ιστορία της Μακεδονίας (NGL Hammond και G. T. Griffith, 1979, σελ. 39-54). Ο Badian στο Barr-Sharrar επιμένει στη θεωρία πως οι Μακεδόνες (χωρίς να προσδιορίζει ποιούς θεωρεί Μακεδόνας) μιλούσαν κάποια άλλη, μη Ελληνική γλώσσα. Ο Badian διαρκώς αγνοεί αποδείξεις οι οποίες αντιτίθενται στις δικές του δοξασίες και πεποιθήσεις, επιλέγοντας μόνον ό,τι του αρέσει, αγνοώντας άλλα στοιχειώδη αποδεικτικά στοιχεία. Αυτά ακριβώς τα χνάρια επέλεξαν να ακολουθήσουν και κάποιοι άλλοι, όπως ο E. Borza, P. Green κτλ.

Όλα τα ονόματα, είτε της βασιλικής οικογενείας, είτε ονόματα απλών Μακεδόνων πολιτών, όπως ο Καλλίνης (Αρριανού, Η Ανάβασις του Αλεξάνδρου, VII παρ. 11), ο Λήμνος από τη Χαλάστρα (Πλούταρχος, Παράλληλοι Βίοι Επωνύμων Ελλήνων και Ρωμαίων, κεφ. Ο Αλέξανδρος) και τοπωνύμια στην περιοχή της Μακεδονικής πατρίδος, ήταν αναμφιβόλως Ελληνικά. Η Μακεδονική πατρίδα συμπεριλάμβανε περιοχές όπως η Ημαθία, Πιερία, Βοττιαία, Μυγδονία, Κρεστονία, Βισαλτία, Σιντίκη, Οδομαντίς, Ηδονίς, Ελίμεια, Ορεστίς, Εορδαία, Αλμωπία, Λυνκυστίς, Πελαγονία, και Μακεδονική Παιονία. Η Μακεδονική Παιονία βρίσκεται νοτίως των στενών του Demir Kapija (πΓΔΜ).

Η Φανούλα Παπάζογλου, εμμέσως συμφωνεί με τα ορόσημα των προαναφερθέντων περιοχών της γεωγραφικής Μακεδονίας, τονίζοντας, «… πολύ συχνά ξεχνιέται το γεγονός πως η αρχαία Μακεδονία συμπεριλάμβανε μόνον σχετικώς ένα μικρό μέρος της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας» (Παπάζογλου, Φυλές της Κεντρικής Βαλκανικής, σελ. 268). Οι δύο χάρτες της Παπάζογλου στο τέλος της διατριβής της (Μακεδοκές Πόλεις στον καιρό των Ρωμαίων, Σκόπια, 1957) απεικονίζουν μόνον Μακεδονικές περιοχές κατά την Ρωμαϊκή περίοδο.

Η Μακεδονία κατέλαβε την ήδη εξελληνισμένη Παιονία το 217 π.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου Ε', 106 χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όποιος χάρτης ενσωματώνει την Παιονία στη Μακεδονία πριν το 217 π.Χ. είναι παντελώς λανθασμένος.

Όλες οι επιγραφές και τα ιστορικά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Τρεμπένιστε και Ολεβένης κοντά στο Μοναστήρι, είναι αναμφισβητήτως στην Ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν μόνον λίγες εξαιρέσεις, αλλά η μόνη περίπτωση που κάποιος παρατηρεί μη Ελληνικά ονόματα και μη Ελληνικά τοπωνύμια είναι στις περιοχές της Μακεδονικής επεκτάσεως, όπως στην Παιονία, Θράκη κλπ. Τα μη Ελληνικά ονόματα, λέξεις ή τοπωνύμια που βρέθηκαν στη Μακεδονική πατρίδα είναι υπολείμματα των Θρακικών, Φρυγικών και Παιονικών φυλών, οι οποίες ζούσαν στην περιοχή, πριν εκδιωχθούν από τους Μακεδόνες.

Συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες προϋπέθετε οριστικώς και αμετακλήτως Ελληνική καταγωγή. Ο Αρχέλαος νίκησε στους Ολυμπιακούς και Πυθίους Αγώνας (Solinus 9, 16), επίσης ο Αλέξανδρος Α' κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, V, 22).

Αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, Η, 43) ότι ένας αριθμός πόλεων της Πελοποννήσου, οι οποίες κατοικούνταν από Λακεδαιμονίους, Κορινθίους, Σικυόνες, Επιδαυρίους, Τροιζινίους, και Ερμιονίους, με μόνους εξαιρετέους τους Ερμιονίους, οι λοιποί ήταν Δωρικής και Μακεδονικής καταγωγής. Οι προαναφερθέντες ήταν λαοί που κατοικούσαν σε πόλεις οι οποίες βρισκόταν στην Πελοπόννησο, και αυτό πιστοποιεί το γεγονός πως οι Μακεδόνες ήταν τόσο Έλληνες όσο και οι Δωριείς.

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην ερώτηση γιατί ο Αλέξανδρος έστειλε 300 Περσικές πανοπλίες στη θεά Αθηνά, πρέπει να πάμε πίσω στη μάχη των Θερμοπυλών και σε όλα τα συμβάντα που ακολούθησαν. Αλλά για να καταλάβει κανείς τα γεγονότα, πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη μάχη των Θερμοπυλών.

Τα Περσικά στρατεύματα και Ναυτικό, με επικεφαλής τον Ξέρξη, νίκησαν τους 1300 Έλληνες (1000 από τη Φωκίδα) και 300 Σπαρτιάτες υπό την ηγεσία του Λεωνίδα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως τα Περσικά στρατεύματα ήταν νικηφόρα μόνον όταν ο προδότης Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες από ένα κρυφό μονοπάτι, και έτσι περικύκλωσαν τους λιγοστούς Έλληνες. Επιπροσθέτως πρέπει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με τους νόμους του Λυκούργου, δεν επιτρεπόταν στους Σπαρτιάτες να αφήσουν το στρατόπεδο μάχης για κανέναν λόγο, αλλά ούτε και να ακολουθήσουν κάποιον άλλο ηγεμόνα σε μάχη. Αυτός ήταν ο λόγος που οι Σπαρτιάτες δεν ακολούθησαν τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία εναντίον των Περσών.

Ο Ηρόδοτος (Ιστορίαι, βιβλίο. Η, 114) γράφει:
… Οι Σπαρτιάται λοιπόν έπεμψαν επειγόντως έναν κήρυκα, ο οποίος εύρεν όλον το στράτευμα εις την Θεσσαλίαν. Ούτος παρουσιασθείς ενώπιον του Ξέρξου του είπεν «Βασιλεύ των Μήδων, οι Λακεδαιμόνιοι και οι Ηρακλείδαι της Σπάρτης, ζητούν ικανοποίησιν δια τον φόνον, διότι εφονεύσας τον βασιλέα τον υπερασπιζόμενον την Ελλάδα». Εκείνος εγέλασε τότε και επί πολύ χρόνον έμεινεν άφωνος …

Η βασιλική οικογένεια της Σπάρτης (Ηρόδοτος Ζ, 204), και η βασιλική οικογένεια της Μακεδονίας (βλ. Πραγματικότητα #13) διεκδικούσαν γενεαλογική καταγωγή από τον Ηρακλή.

Λαμβάνοντας υπ' όψη τα προαναφερθέντα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο Μέγας Αλέξανδρος, νικώντας τους Πέρσες στη μάχη του Γρανικού, έστειλε 300 πανοπλίες στη θεά Αθηνά η οποία ήταν επίσης και θεά του πολέμου, και με αυτόν τον τρόπο ΕΚΔΙΚΗΘΗΚΕ τους 300 Σπαρτιάτες οι οποίοι σκοτώθηκαν υπερασπίζοντας την Ελλάδα.

Συμπέρασμα:

Πλήθος πληροφοριών σχετικά με το αρχαίο Ελληνικό παρελθόν φτάνουν σε εμάς μέσω της Ελληνικής Μυθολογίας. Δυστυχώς η Μυθολογία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη πηγή, εφ' όσον δεν μπορεί να εξασφαλίσει αξιόπιστες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθούσαν να ανακατασκευάσουμε το αρχαίον Ελληνικό παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι παντελώς ανώφελη. Δια του συμβολισμού της αποσαφηνίζει αλήθειες, οδηγώντας μας σε σωστή κατεύθυνση, ενώ αναζητούμε ιστορικά συμβάντα μέσω γραπτών και αγράφων μνημείων. Οι ιστορικοί μόνον αυτά τα μνημεία δέχονται στις προσπάθειές τους να φέρουν στην επιφάνεια κρυμμένα στοιχεία, τα οποία είναι στοιχειώδη για την ανασυγκρότηση του παρελθόντος όλων των Ελληνικών φυλών.

Κράτη είναι παράγωγα ιστορικών συμβάντων, και για αυτό το λόγο γεννιούνται και πεθαίνουν. Έθνη όμως δεν πεθαίνουν. Τα Έθνη είναι πραγματικές υποστάσεις και περνά επίπονος καιρός για να εξελιχθούν. Το ίδιο είναι αληθές και για την επωνυμία τους. Τα Έθνη δεν μπορούν να γεννιούνται ξαφνικά και να λαμβάνουν ονομασίες οσάκις διάφοροι πολιτικοί το επιθυμούν και το επιδιώκουν με νομοθεσία, όπως ακριβώς η περίπτωση της πΓΔΜ.

Το σημερινό Ελληνικό Έθνος είναι αποτέλεσμα κοινωνικής, πολιτικής και γλωσσολογικής συγχωνεύσεως πλέον των 230 φυλών ομιλούντων περισσότερες από 200 διαλέκτους οι οποίες φυλές κατάγονταν από τον Έλληνα, το γιο του Δευκαλίωνος. Είναι Θεού ευλογία το γεγονός πως το Ελληνικό Έθνος έχει αναδείξει μεγάλες προσωπικότητες στον πολιτικό, εκπαιδευτικό, στρατιωτικό και φιλολογικό τομέα. Όλες αυτές οι προσωπικότητες έχουν με τον δικό τους τρόπο συμβάλλει στη δημιουργία του έθνους τους. Και αυτοί είναι η πρόκυψη μιας φυσιολογικής ωριμότητας και το επακόλουθο ιστορικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, γλωσσολογικής και πολιτικής αναπτύξεως που έλαβε χώρα στα τελευταία 4,000 χρόνια.

«Αν λάβουμε υπ’ όψη τις πολιτικές καταστάσεις, τη θρησκεία και το ήθος των Μακεδόνων οι πεποιθήσεις μας γίνονται βεβαιότερες ότι ήταν Ελληνική φυλή, συγγενείς των Δωριέων. Μένοντας πίσω βορειότερα, ήταν ανήμποροι να λάβουν μέρος στην πολιτισμική πρόοδο των φυλών οι οποίες βρισκόταν νοτιότερα» (Wilken Ο Μέγας Αλέξανδρος, σελ. 22). Είναι μεγάλος ο αριθμός των ιστοριοδιφών που έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα επί του θέματος της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες ήταν σύνολο Ελληνικών φυλών που ανήκαν στα Δυτικά Ελληνικά φύλα.

Οι Μακεδόνες κατέλαβαν την περιοχή των εντοπίων στη Μακεδονία και ανάγκασαν τους Πιέρες, μια Θρακική φυλή, να καταφύγουν στο όρος Παγγαίο, και τους Βοττιαίους τους απομάκρυναν από τη Βοττιαία. Περαιτέρω εξώθησαν τους Εορδούς από την Εορδαία και τους Άλμωπες από την Αλμωπία και ενήργησαν παρομοίως με τις υπόλοιπες φυλές (Θράκες, Παίονες, Ιλλυρίους) τις οποίες βρήκαν στις περιοχές της Ανθεμούντος, της Κρεστώνιας, Βυσαλτίας και άλλων περιοχών. Οι Μακεδόνες ενσωμάτωσαν τούς εναπομείναντες λιγοστούς κατοίκους. Εδραίωσαν δε την κυριαρχία τους σ' ολόκληρη την περιοχή της Μακεδονίας χωρίς να χάσουν την εθνικότητά τους, την γλώσσα τους, ή τη θρησκεία τους (Θουκυδίδης, ΙΙ, 99).

Επίσης ενσωμάτωσαν τις περιοχές των Ελιμειωτών, Ορεστών, Λυνκυστών, Πελαγόνων και Δεριόπων, όλες δηλαδή τις φυλές που ζούσαν στην περιοχή της Άνω Μακεδονίας και μιλούσαν Ελληνικά, αλλά μία διαφορετική διάλεκτο (Μολοσσική) από αυτήν που μιλούσαν οι Μακεδόνες (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 390). Εφ' όσον οι Μακεδόνες ζούσαν με απολίτιστους βορείους λαούς, όπως οι Ιλλύριοι, οι Θράκες, οι Παίονες και αργότερα οι Δαρδάνιοι, οι Μακεδόνες συνεχώς απέκρουαν τις χορδές των γειτόνων τους, σχηματίζοντας έτσι αδιαπέραστο φράχτη, μη δίνοντας την ευκαιρία στον εχθρό να επιτεθεί στις υπόλοιπες Ελληνικές περιοχές του νότου. Αυτός είναι ο λόγος που οι Μακεδόνες θεωρούνται και αποκαλούνται «ο προμαχώνας» του Ελληνισμού.

Ο N.G.L. Hammond γράφει:

Ποια γλώσσα μιλούσαν αυτοί οι ‘Μακεδόνες’; Το όνομα αυτό καθ’αυτό είναι Έλληνικό και στην ετυμολογία και στην εθνική ορολογία. Σημαίνει μάλλον «ορεσίβιος», και είναι εφάμιλλο με άλλα ονόματα Ελληνικών φυλών, όπως «Ορέσται» και «Ορείται» που σημαίνουν «ορεινοί άνθρωποι». Μια υποτιθέμενη παλιότερη εκδοχή « Μακέται», έχει την ίδια ρίζα, η οποία σημαίνει «ψηλός», την ίδια ακριβώς σημασία που έχει και το επίθετο μακεδνός, ή το ουσιαστικό μήκος. Η γενεαλογία επωνύμων προγόνων οι οποίοι είχαν καταγραφεί […] από τον Ησίοδο έχει βαρύτητα στο θέμα της Ελληνικής γλώσσας. Πρώτον, ο Ησίοδος παρουσίασε τον Μακεδόνα αδελφό του Μάγνητος. Όπως γνωρίζουμε από διάφορες επιγραφές οι Μαγνήσιοι μιλούσαν Αιολική διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας και έτσι υπάρχει προδιάθεση να πιστεύεται πως οι Μακεδόνες μιλούσαν την Αιολική διάλεκτο. Δεύτερον, ο Ησίοδος παρουσίασε τον Μακεδόνα και τον Μάγνητα πρώτα εξαδέλφια των τριών γιων του Έλληνος - των Δώρου, Ξούθου, και Αιόλου, οι οποίοι ήταν οι ιδρυτές των τριών κυρίων Ελληνικών διαλέκτων, ήτοι της Δωρικής, Ιωνικής και Αιολικής. Ο Ησίοδος δεν θα κατέγραφε αυτή τη συγγένεια, αν ο ίδιος δε πίστευε, γύρω στον έβδομο αιώνα, ότι οι Μακεδόνες ήταν Ελληνόφωνες. Το επόμενο αποδεικτικό στοιχείο προέρχεται από την Περσία. Στις αρχές του έκτου αιώνος οι Πέρσες περιέγραφαν τους λαούς της δικής τους δικαιοδοσίας στην Ευρώπη που πλήρωναν φόρους, και ένας από αυτούς ήταν οι «yauna takabara», το οποίο σημαίνει «Έλληνες οι οποίοι φορούν το καπέλο». Στην Περσική δικαιοδοσία υπήρχαν Έλληνες σε Ελληνικές πόλεις εδώ κι εκεί, αλλά η προέλευσή τους ήταν ποικίλη και δεν διέφεραν από τους άλλους με το καπέλο που φορούσαν. Οι Μακεδόνες όμως φορούσαν πολύ χαρακτηριστικό καπέλο, την καυσία. Συμπεραίνουμε πως οι Πέρσες πίστευαν πως οι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά. Τελικά, κατά το τελευταίο μέρος του πέμπτου αιώνα ο Έλληνας ιστορικός, Ελλάνικος, ο οποίος επισκέφτηκε τη Μακεδονία, άλλαξε του Ησιόδου τη γενεαλογία και παρουσίασε τον Μακεδόνα όχι ως εξάδελφο, αλλά ως γιο του Αιόλου, και έτσι έφερε σταθερά τον Μακεδόνα και τους απογόνους του σε στενή συγγένεια με το Αιολικό παρακλάδι της Ελληνοφώνου οικογένειας. Ο Ησίοδος, η Περσία, και ο Ελλάνικος δεν είχαν κανένα λόγο να παρουσιάζουν ψευδολογίες όσο αφορά τη γλώσσα των Μακεδόνων οι οποίοι τότε ήταν άσημοι και ανίσχυροι. Οι ανεπηρέαστοι δηλώσεις τους πρέπει να γίνουν δεκτές ως αναμφισβήτητες (N.G.L. Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 12-13).

Τα αποδεικτικά στοιχεία των προαναφερθέντων αποδεικνύει πως οι Μακεδόνες ήταν μια από τις Ελληνικές ομάδες φυλών οι οποίες μιλούσαν Ελληνική διάλεκτο και είχαν τους ίδιους θεσμούς με τους Σπαρτιάτες και ιδιαίτερα με τους Έλληνες των Δυτικών φυλών. Και έτσι οι εσφαλμένες αντιλήψεις οι οποίες πηγάζουν από την πΓΔΜ και την διασπορά της απορρίπτονται σθεναρά.

Μάρκος Α. Τέμπλαρ

2.- Βεργίνα, κάτι σαν προσκύνημα στη Μεγάλη Τούμπα.

Vergina, algo así como una reverencia a la Gran Tumba


VIDEO: http://www.youtube.com/v/1kQWpdLNL5U&hl=es&fs=1"></param><param

Ο στόχος της αρχαιολογικής έρευνας έμενε πάντα καθαρός, σταθερός και καίριος. Ωστόσο το ανθρώπινο πάθος μιας ολόκληρης ζωής λειτουργούσε το ίδιο έντονα και επίμονα. Το μυστικό της Μεγάλης Τούμπας το ονειρευόμουν από τη στιγμή που έκανα την πρώτη δοκιμή στα 1952 …. Αν σήμερα αποφασίζω να σχεδιάσω από μνήμης αυτή την ιστορία, είναι γιατί καταλαβαίνω πως αξίζει τον κόπο να αναλογιστώ κι εγώ ο ίδιος το δρόμο που έκανα και να δώσω στους άλλους τις πληροφορίες που θεωρούν χρήσιμες. Θα ήταν ψεύτικη η μετριοφροσύνη αν έλεγα πως εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν αξίζει να ιστορήσω το “Χρονικό της Βεργίνας”. Τώρα ξέρω πως αξίζει…»

Μανώλης Ανδρόνικος

Τη στιγμή που έμπαινα στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας και αντίκριζα απέναντί μου τη Μεγάλη Τούμπα είχα την αίσθηση ότι ο χρόνος πολλές φορές παίρνει μια κουρασμένη, μελαγχολική όψη. Είναι σαν να έχει διατρέξει πολλές αιωνιότητες μαζί. Μέσα στην Τούμπα κρυβόταν κάποτε ένα μεγάλο μυστικό. Κι ήταν ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος αυτός που αποφάσισε να δώσει τέλος στο μυστήριο. Ο Ανδρόνικος, επιστήμονας και άνθρωπος πρώτης γραμμής, ονειρεύτηκε πολύ πριν αγγίξει την ολοκλήρωση, πριν φτάσει να κρατήσει στα χέρια του τη χρυσή λάρνακα με τα καλοπλυμένα οστά του Φιλιππου Β΄, όπως μας είπε εκ των υστέρων, πριν κουραστεί από τον χρόνο και τον θρίαμβο που νιώθει ο θνητός όταν συναντιέται με την Ιστορία. 
Στην είσοδο της Μεγάλης Τούμπας συνωστίζονταν κόσμος πολύς. Κυρίως ξένοι. Γερμανοί, Ιταλοί. Λιγοστοί οι Ελληνες. Ακουσα να λένε ότι τον Αύγουστο ο Ελληνας πηγαίνει παραλία και ότι προτιμάει να επισκέπτεται τους βασιλικούς Τάφους την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Ποιος το αμφισβητεί;

Προχώρησα μαζί με τους ξένους. Μπήκα. Θαμπώθηκα. Αυτόματα ο νους έφυγε από την καθημερινή νόρμα κι έγινε ένα με τους πολέμους, τις πυρπολήσεις, τις πολεμικές ιαχές, τις πανοπλίες… τη δολοφονία ενός βασιλέως. Αισθάνθηκα ότι εκεί στις Αιγές, ξαναζούσαν η Νινευΐ, η Τύρος, η Ρώμη, υπήρχε ένας παράλληλος συμβολισμός που απλωνόταν σε μια μεγάλη γεωγραφική γκάμα μιας άλλης εποχής. Μια ανάσα ακόμη και θα διακτινιστώ, σκέφτηκα.

Θρύψαλα ή συμπαγείς όγκοι από την ιστορία μας. Συγκεντρωμένοι σ’ ένα μουσείο που στήθηκε με προβεβλημένο τον σεβασμό απέναντι στα αρχαιολογικά ευρήματα και τον πολίτη που στο διηνεκές θα το επισκέπτεται.

Χαμηλός φωτισμός που αγκάλιαζε τα ευρήματα χρυσού, τη λάρνακα, το στεφάνι με φύλλα και καρπούς βαλανιδιάς,

την πανοπλία (χρειάστηκαν, λέει, πέντε χρόνια για να τη συναρμολογήσουν) τα μικροαντικείμενα, τις επιτάφιες στήλες (Αγάθων, Καλλίας, Λυσανίας, Μένανδρος, Κλειώ, Κρινώ… Μελίτεια… ονόματα ελληνικά), τα δώρα που συνόδευαν τον νεκρό βασιλιά… Τρεις οι τάφοι κι ένα ηρώο, ιερό για τη λατρεία των νεκρών. Αλήθεια, αποτελεί η αιωνιότητα επιδίωξη;

Εστρεψα το βλέμμα προς τον μεγάλο μακεδονικό τάφο.

 
Η ζωφόρος πάνω από τις μετόπες, είναι συγκλονιστική. Εχει θέμα το κυνήγι στο δάσος: επτά πεζοί και τρεις ιππείς, έξι άγρια ζώα κι εννέα κυνηγητικά σκυλιά. Στο πλάνο συνυπάρχουν ένα πληγωμένο ζαρκάδι, ένα δεύτερο που καταφέρνει να ξεφύγει, ένα πληγωμένο αγριογούρουνο και μια αρκούδα, πληγωμένη κι αυτή. Δέος για ένα παρελθόν που έχει πάψει προ πολλού να συγκινεί τον σημερινό άνθρωπο.

Μια Ιταλίδα εξηγούσε στον 8χρονο γιο της ποιος ήταν ο Φίλιππος και ποιος ο Ανδρόνικος που ανακάλυψε τους τάφους. 
Είχε γονατίσει μπροστά στο παιδί και με τα χέρια σχημάτιζε εικόνες, κινούσε με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα δάκτυλά της, η φωνή της υψωνόταν πάνω από τους ψιθύρους των υπόλοιπων επισκεπτών.
 Το παιδί ήταν κωφάλαλο και παθιασμένο με την αρχαία ελληνική ιστορία, όπως η ίδια μου εξομολογήθηκε αργότερα στο προαύλιο του αρχαιολογικού χώρου. 
Δύο χρόνια προετοίμαζαν μάνα και γιος το ταξίδι από τη Βερόνα στη Βεργίνα. Είχαν μελετήσει τους χάρτες, είχαν διαβάσει μαζί (με τον τρόπο τους) όλη την ιστορία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου και οπλισμένοι με τη δύναμη που αποκτά ο άνθρωπος όταν θέλει πολύ κάτι, έφτασαν στον προορισμό τους. 
Τη ρώτησα ποιες ήταν οι εντυπώσεις της, κι αν ο γιος της ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος όπως έδειχνε.

Μου απάντησε ότι ποτέ στη ζωή της δεν είχε νιώσει τόσο όμορφα, όσο εκεί στη σκοτεινή Μεγάλη Τούμπα, δίπλα στους βασιλικούς Τάφους, με τη χρυσή λάρνακα 
(άνθη λωτού, ανθέμια, φύλλα άκανθας, γαλάζιοι ρόδακες), με το ανάγλυφο μακεδονικό αστέρι στο πάνω μέρος της και μέσα το χρυσό στεφάνι, το βαρύτερο και επιβλητικότερο στεφάνι του αρχαίου κόσμου. Η Ιταλίδα έσπευσε μάλιστα να ρωτήσει τη γνώμη μου για τις αμφισβητήσεις των διαφόρων επιστημόνων ως προς την ανακάλυψη του Ανδρόνικου. Ηξερε ότι υπήρχαν αρχαιολόγοι, οι οποίοι πίστευαν ότι οι Τάφοι δεν ανήκαν 
στον Φίλιππο Β΄.

Τι θα μπορούσα να της απαντήσω; Αλλωστε είμαι οπαδός του Ανδρόνικου ή μάλλον της ιδέας που εκπροσωπεί ο 
Ανδρόνικος.

Προς στιγμήν κυριεύτηκα από την ουτοπία της φυγής. Είχα ξανασυναντηθεί με αυτό το συναίσθημα και προφανώς θα το ξαναβρίσκω μπροστά μου κάθε φορά που ο νους δεν αντέχει τόση φόρτιση. Ελα, όμως, που η τρέχουσα ζωή είναι απογυμνωμένη από την ουτοπία και τους μύθους.
Και το είδα τριγυρνώντας αργότερα στο χωριό της Βεργίνας.

Αν εξαιρέσουμε μερικούς συμπαθέστατους ξενώνες που αξίζει τον κόπο να μείνει κανείς, το υπολοιπο χωριό δεν με ικανοποίησε. Δεν είναι αυτή η Βεργίνα που ταιριάζει με τη Μεγάλη Τούμπα. Θα περίμενα να δω έναν οικισμό - πρότυπο, με παραδοσιακά καλοδιατηρημένα σπίτια, με σωστή ρυμοτομία και με τον αέρα που φέρνει στον τόπο η βαρύτητα της Ιστορίας. Τα στοιχειώδη υπάρχουν. Κάποιοι δρόμοι, κάποιοι πεζόδρομοι –όλοι γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο– κάποιες ρυθμίσεις για τα αυτοκίνητα… εντάξει, λιγοστά όμως πράγματα. Ελειπε από το χωριό ο συνδετικός κοινωνικός ιστός. 
Οι μεν κατηγορούσαν τους δε. Κάποιοι έλεγαν ότι φταίει η Νέα Δημοκρατία, κάποιοι άλλοι μιλούσαν για τα «πέτρινα» χρόνια του ΠΑΣΟΚ.

Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Κι εδώ η ίδια φτηνή πολιτικάντικη λογική;

                                                     Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή

Una vez que entré en el sitio arqueológico de Vergina y vi frente a mí la Gran Tumba, creí que el tiempo a menudo toma una forma cansada y melancólica. 
Es como si hubiesen transcurrido muchos siglos a través de la eternidad. En la Tumba, había un gran misterio. 
Y fue el arqueólogo Manolis Andronikos quien decidió poner fin a ese misterio. 
Andronicos, científico y hombre de primera línea, mucho antes de llegar a la conclusión  y sostener con sus manos la urna de oro con los huesos bien lavados de Filippo II, tal como nos dijo después, antes de cansarse con el tiempo, soñaba con el triunfo que siente un mortal cuando se encuentra con la Historia.
En la entrada de la Gran Tumba se amontonaba mucha gente. Principalmente  extranjeros -alemanes e italianos- y pocos griegos.
He escuchado que dicen, que en agosto los griegos van a las costas  y prefieren ir a visitar las tumbas reales en la primavera o el otoño. ¿Quién podría dudar eso?
Fui y caminé junto con los extranjeros y me deslumbré. 
Automáticamente la mente se escapó de las normas diarias y se hizo uno con las guerras, las quemas, los gritos de los guerreros, las armaduras ... y el asesinato de un rey. 
Yo estuve allí en  Aigai, en donde revivian Ninevi, Tiros, Roma ... Había un simbolismo paralelo que se extendía en una gran área geográfica de una era pasada. 
Un aliento más, pensé, y creo que me transportaré a aquellos tiempos.
Añicos o bloques de piedra sólidos, nuestra historia concentrada en un museo creado por el prominente respeto a los hallazgos arqueológicos y la gente que siempre los visitará.
Poca iluminación que acaricia los hallazgos de oro, la urna, la corona con hojas y frutos de roble, la armadura (que según dicen tomó  cinco años para montarla), los pequeños objetos, las columnas fúnebres (Agathon, Kallias, Lisanias, Menandros, Clió, Crinó ... Meliteia nombres griegos no eslavos), los regalos que acompañan al rey muerto ... Tres tumbas y un monumento de héroes, santuario para el culto de los muertos.
De verdad, es la búsqueda de la eternidad la meta?
Dirigí mi mirada hacia la gran tumba de Macedonia. 
El friso superior frontal es estremecedor. El tema es sobre la caza en el bosque: siete peatones, tres jinetes, seis animales silvestres, y nueve perros de caza.
En primer plano hay un ciervo herido, un segundo consiguió escapar, un jabalí herido, y un oso, también herido. 
Temor de un pasado que ha dejado hace mucho tiempo de estremecer a los seres humanos de hoy.
Una italiana estaba explicando a su hijo de 8 años, quién era Filippo, y quién Andronikos que descubrió la Tumba.
Ella estaba de rodillas delante del niño y con sus manos formaba imágenes, movía de una manera especial los dedos, y su voz estaba por encima de los susurros de los demás visitantes. El niño era sordomudo y un apasionado de la historia griega antigua, como ella me confesó más tarde en el patio de la zona arqueológica. Dos años se prepararon la madre y el hijo para hacer el viaje de Verona a Vergina. 
Habían estudiado juntos los mapas, y toda la historia de Filippo y Alexandros que, armados con el poder que adquiere el hombre cuando de verdad quiere algo, llegaron a su destino. 
Le pregunté cuáles fueron las impresiones, y si su hijo estaba tan emocionado, como aparentaba.
Ella respondió que nunca en su vida se había sentido tan bien como allí en la oscuridad de la Gran Tumba, al lado de las tumbas reales, la urna de oro (con flores de loto, Anthemia, espinas, hojas, rosetas de color azul) la estrella macedonia bajo relieve en la parte superior, y en el interior de la corona de oro, la mayor y más imponente corona del mundo antiguo.
La  italiana se apresuro a pedir mi opinión sobre la polémica de los científicos en el descubrimiento de Andronikos. 
Sabíamos que había arqueólogos, que creian  que las tumbas no pertenecen a Filippo II.
¿Cuál podría ser la respuesta? 
¿Y yo soy un fan de Andronikos o más bien de la idea que representa Andronikos?. 
Me conquistó por la utopía de escapar.
Me encuentro de nuevo con este sentimiento y probablemente sentiré lo mismo cada vez que mi mente no aguante tal carga. Sin embargo, la vida actual es el desnudo de la utopía y los mitos.
Y lo vi eso más tarde, en el pueblo de Vergina.
Excluyendo algunos albergues muy simpáticos en donde vale la pena quedarse, el resto del pueblo no me gustó.
Esta no es la Gran Vergina que corresponde a la Gran Tumba. Esperaría ver un pueblo prototipo, con casas tradicionales bien conservadas, con calles bien trazadas, con buena carretera y con el aire que trae al lugar y lleva el peso de la historia.
Lo principal está allí. Algunos caminos, algunas calles peatonales, todos alrededor del sitio arqueológico, algunos ajustes para los coches ... Unos acusan a los otros. Algunos dicen que la culpa la tiene Nueva Democracia, mientras que otros hablan de los años de «piedra» del PASOK.
No podia creer lo que oían mis oidos. Y aquí, la misma lógica barata de los politicos; 
                 Publicado en el diario Kathimerini

3.-ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ

Βασικά το Φέις-Μπούκ είναι ένα τεράστιο ηλεκτρονικό φακέλωμα το οποίο όμως περιλαμβάνει ταυτόχρονα και συσχετισμό με οπτικοακουστικά μέσα, δηλαδή με το πώς είναι κάποιος εμφανισιακά. Αλλά ας τα πάρουμε απο την αρχή.

Όντας εργαζόμενος σε Ιντερνετ Καφέ για αρκετά χρόνια, μπορώ να σας πώ με σιγουριά πλέον ότι το να κρύβεσαι πίσω απο ένα ψευδώνυμο είναι πολύ βολικό: Μπορείς να είσαι θεός ενώ στην πραγματικότητα είσαι κοντός χοντρός και με σπυράκια. 
Το μόνο που αρκεί είναι να έχεις ένα μυστηριώδες νικ-νέιμ και απλά να μιλάς με ξεχωριστό τρόπο. Σε αυτόν τον μαγικό κόσμο κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει. Όταν όμως αυτό το νικ-νέιμ συνδεθεί με ένα πρόσωπο (όπως π.χ. έγινε με εμένα όταν διάφορα πρόσωπα ήρθαν και με βρήκαν στο νετ καφέ) και αργότερα, κάποιοι βλάκες απο αυτούς ήρθαν prive στο mIRC για όσους γνωρίζουν και λέγανε θα σου κάνουμε και θα σου δείξουμε και διάφορες άλλες τέτοιες χαζομάρες.

Το παραπάνω λοιπόν ήταν μια απόροια αυτών που έζησα σαν ηλεκτρονικά τρομοκρατούμενος.

Τώρα το φέις μπούκ είναι τό εξής :

Σε προτρέπει να βάλεις το κανονικό σου όνομα λέγοντάς σου ότι κατ'αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να σε βρούν οι φίλοι και οι γνωστοί σου πιο εύκολα (μάλιστα σε περίπτωση γνωστού μου, στο επιβάλει κιόλας, αν δεν βάλεις το κανονικό σου όνομα και σε κάνουν delete). Σε προτρέπει να χρησημοποιήσεις την ηλεκτρονική σου διεύθυνση ώστε να κάνει απο εκεί add άλλες ηλεκτρονικές διευθύνσεις και να μπορέσεις να βρείς και απο την λίστα επαφών σου φίλους μέσα στο φέις-μπούκ. Τι χαρά! Ποιός μου λέει εμένα ότι δεν υπάρχει κάποιος πανεύκολος τρόπος να τσεκάρουν και τα e-mails σου? Ο Echellon έχει εκτενείς λίστες για να μπορούν να κάνουν ανα πάσα στιγμή monitor λέξεις-κλειδιά. Θυμάστε τι είχε γίνει πριν χρόνια με την spam-list που αντάλλαξαν εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο και μπλόκαραν τον Echellon? .

Ανάλυση!

Το όνομά σου σε συνδιασμό με τις προσωπικές φωτογραφίες σου είναι ο ποιό εύκολος τρόπος για να αποκτήσεις ένα ηλεκτρονικό mug-shot άμεσα. Επίσης όταν κάνεις tag κάποιον φίλο ή γνωστό απο το ευρύ περιβάλον σου, άμεσα, τον τοποθετείς στην λίστα πιθανών συνεργατών σου (κατάλοιπα της τρομολαγνείας και του πάθους της Αμερικής να βλέπει τρομοκράτες παντού έξω απο τις Ηνωμένες Πολιτείες). Με δυο απλά λόγια, είσαι ένας εν δυνάμει τρομοκράτης και οι φίλοι σου συνεργοί σε κάποιο πιθανό έγκλημα.

Τα ηλίθια παιχνιδάκια και οι ερωτήσεις σε τυχαία κουίζ, είναι πιθανότατα ένας πολύ απλός τρόπος για να βγάλουν ένα σκαρίφημα ψυχολογικού προφίλ:

Ποιός τρομοκράτης είσαι?
Είσαι αρκετά κομμουνιστής?
Πιές μια μπύρα!
Σου αρέσουν τα μικρά κοριτσάκια? Μπές σε αυτό το κλάμπ!!

και λοιπές χαζομάρες δεν πρέπει να λαμβάνονται καθόλου ελαφρά. Είναι πιθανές ερωτήσεις για να σε χώσουν ένα όμορφο πρωινό μέσα σε ένα σακκί να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφας.

Και κλείνοντας, θα σας ρίξω και το κερασάκι στην τούρτα. Συνομιλία με φίλο του πατέρα μου που δουλέυει στα γραφέια της Ευρωπαικής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, κατόπιν αποστολής κάποιων αρχείων μέσω e-mail, απο e-mail που είχα γράψει το όνομα μου και το επώνυμό μου (πριν χρόνια):

"Γιατί στο e-mali σου έχεις βάλει το πραγματικό σου όνομα? Να ξέρεις ότι εμείς εδώ δεν το θεωρούμε καλό και κανείς μας δεν βάζει το κανονικό του όνομα σε e-mail. Καλό θα ήταν να αλλάξεις το mail σου και να βάλεις ψευδώνυμο".

Φυσικά και στο φέις μπουκ είμαι με ψευδώνυμο. 

Γραμμένο από τόν WBRB στό Mybike.gr

FACEBOOK

Básicamente, el FACEBOOK es un gran archivo electrónico que tambien incluye una relación de medios audiovisuales, es decir, cómo es uno fisicamente. Pero vamos desde el principio.

Como trabajador en un Café Internet durante varios años, ahora puedo decir con confianza que es muy cómodo ocultarse detrás de un seudónimo: Puedes ser "dios" cuando en realidad eres chaparro, gordo  y con la cara llena de granos. 
Basta con tener un misterioso "Nick-name" y hablar distinto. En este mundo mágico nadie te puede tocar. Pero cuando este "Nick-name" se relaciona con una persona (tal como me pasó cuando varias personas vinieron y me encontraron en el café NET) y más tarde, algunos tontos de ellos vinieron en privado en MIRC (para los que saben) y me dijeron que te haremos eso, te haremos lo otro y otras estúpidas amenazas.
Eso fue parte de lo que viví y sentí como un terrorismo electrónico.
Ahora el Facebook es lo siguiente:
Te pide poner tu nombre y apellido verdaderos diciéndote que es indispensable para poder encontrar amigos y conocer a otros más fácilmente (incluso como en el caso de un conocido mio, al que obligan a poner sus nombres verdaderos sino se borran). 
También te piden que escribas desde tu correo electrónico, con el fin de añadir otras direcciones de correo y ser capaz de encontrar, por medio de tu lista de contactos, a tus amigos en el Facebook. ¡Qué alegría! ¿Quién me dice a mí que no hay manera super fácil de tener acceso a tus mensajes de correo electrónico? 
El Echellon tiene amplias listas y pueden hacerlo en cualquier momento con palabras claves controladoras. Recuerda lo que sucedió hace años con la lista de spam que intercambiaron millones de usuarios en todo el mundo y bloquearon la Echellon? .

Análisis!
Su nombre en relación con sus fotos son la forma más fácil para obtener un Mug shot de inmediato. Además, cuando haces tag (etiquetas) a un amigo o conocido de tu "ambiente",  directamente lo colocas en la lista de tus posibles colaboradores (de terrorfilia y la pasión de América para ver terroristas de todo el mundo fuera de los EE.UU.). 
Con dos sencillas palabras, usted es un potencial terrorista y sus amigos unos posibles cómplices de la delincuencia.

El estúpido concurso de juegos y preguntas al azar, es probablemente una forma muy sencilla de hacer un esbozo de perfil psicológico :
¿Quién de los terroristas es usted?
¿Usted es muy comunista?
¿Toma una cerveza?
¿Te gustan las niñas ? Llega a este club! 
y otras tonterias  que no deben tomarse a la ligera para nada.
Son posibles preguntas que una bonita mañana te pueden meter en un saco (apresarte) y que después intentes demostrar que no eres elefante.
Al final, y como la cerecita del pastel, os muestro un chat con un amigo de mi padre que trabajaba en las oficinas de la Unión Europea en Luxemburgo, después de enviar un archivo por correo electrónico, en el cual había escrito mi nombre y mi apellido (años anteriores):
"¿Por qué en tu e-mal has puesto tu nombre real? Quiero que sepas que nosotros aqui, no lo vemos nada bueno y nadie coloca su nombre habitual en el correo electrónico. Sería bueno que cambiaras tu e-mail y que pusieras un apodo" .
Por supuesto, en la actualidad yo estoy en Facebook con un seudónimo.
Escrito por WBRB en Mybike.gr

4.-Βασίλισσα χωρίς βασίλειο

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου - 24/01/2007

Ένα μηχανολογικό επίτευγμα που δεν προβλήθηκε

Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο πορθμό που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας. Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί λεει : "Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της γης. Στην Ελλάδα"!

Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Και εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει να και το βίντεο. Πανοραμικά από ελικόπτερο ο Κορινθιακός κόλπος και η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο όπου περιέγραφε τις παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στο κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες αλλά ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. Άκουγα και έβλεπα άναυδη.

Έτρεξα στο ελληνικό σάιτ να δω με λεπτομέρεια όλα αυτά τα υπέροχα που είδα στην ξένη εκπομπή και διαβάζω: Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης… Και κάτω δεξιά γράφει. "Το σάιτ είναι υπό κατασκευή"!!! Γιατί Χαρίλαε μου δεν εμπνεύστηκες και σάιτ και βίντεο;

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ να αφιερώνει μια ώρα εκπομπή για τη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου!

Η επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005

Βλέπω στο ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λενε οι ξένοι. Εμείς τι λεμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.

Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου είπα μέσα μου να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα... Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή…

Διαβάζω ότι "μ' ένα έργο σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη "Λίμνη των Κύκνων", εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών και χωρητικότητας 2.400 θέσεων".

Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και επίσης παρεμπιπτόντως αναρωτήθηκα: Πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε που είτε επιμελώς, είτε από αμέλεια χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτή την Ελλάδα; Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας; Μόνο πόσο ακρίβυνε το αγγουράκι πρέπει να μαθαίνουμε; Και καλά, τα κανάλια το παίζουν επειδή πουλάει. Η Πολιτεία γιατί δεν αναδεικνύει τις πρωτιές μας; Μήπως επειδή μαζί με το έργο τελειώνουν και τα κονδύλια και κατά συνέπεια και τα προσωπικά συμφέροντα των Μαυρογιαλούρων;

http://www.skai.gr/master_story.php?id=37088




5.- "Συγκλονιστικές" φωτογραφίες από τους... "απόγονους των αρχαίων Μακεδόνων" στα Σκόπια - Να 'ναι καλά οι άνθρωποι που μας προσφέρουν απλόχερα το γέλιο!!!   
"Estremecedoras" fotos con los "descedientes de los antiguos Macedonios" en Skopja. Demos las gracias a esa gente por habernos ofrecido tanta risa!!!!
Είναι φορές που μπροστά στην εικόνα, τα λόγια χάνουν την σημασία τους.
Χωρίς πολλά λόγια λοιπόν, απολαύστε το θέαμα που πρόσφεραν οι "Μακεδόνες πολεμιστές" των Σκοπίων.
Οι "Μακεδόνες" υποδέχονται στο αεροδρόμιο τον "απόγονό" τους, πρίγκιπα της φυλής Χούσνα του Πακιστάν. 

Hay momentos que frente a una imagen, las palabras pierden su significado.
Sin muchos comentarios, disfrutad del espectáculo que nos ofrecieron los "guerreros Macedonios" de Skopja.
Los "Macedonios" reciben en el aeropuerto a su "descediente", principe Júsna de Pakistán.










Οι "Μακεδόνες πολεμιστές" παρουσιάζονται στον "βασιλιά" Γκρούεφσκι (απορία: γιατί πατάει σε εφημερίδα;) 
Πληροφοριακά, οι περικεφαλαίες είναι φτιαγμένες από γυψόστοκο για να προστατεύουν το "πολύτιμο" περιεχόμενο αυτών των κρανίων ενώ είναι βαμμένα με κίτρινη λαδομπογιά πολυτελείας λόγω έλλειψης... σε αποθέματα χρυσού.
Los "guerreros Macedonios" presentan armas al "rey" Gkruséfsky (duda: ¿por qué esta pisando un periodico?)
Para su información, los cascos estan hechos de escayola, para proteger el "contenido precioso" de estos cascos y estan pontados con pintura de aceite amarilla, por falta.... de reservas de oro.





Οι "Μακεδόνες" άγρυπνοι φρουροί του παρελθόντος των.
Los "Macedonios", vigilantes alertas de su pasado.




Οι "Μακεδόνες" ετοιμάζονται για παρέλαση, σε αντιπερισπασμό της παρέλασης των ΛΟΚ στη Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου, το 2008.
 Απ' αυτή την "εκδήλωση" επιτέλους μαθαίνουμε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες, πολεμούσαν φορώντας... κάλτσες, αθλητικά παπούτσια και σαγιονάρες!
Los "Macedonios" se preparan para el desfile, para contrarrestar el desfile que efectuaron el 28 de Octubre los comandos griegos en Tesalónica.
De todo eso hemos aprendido una cosa: que los antiguos macedonios iban a la guerra  portando calcetines, zapatillas deportivas y chanclas de plástico!





Και να θες να τους πάρεις στα σοβαρά, όταν βλέπεις τέτοιο καρακιτσαριό, δεν μπορείς! 
Ο μεσαίος είναι όλα τα λεφτά, όπως κι ο "τζινάτος" στην άκρη!
Aunque quisiéramos tomarles en serio, no podemos con todas esas ridiculeces!
El del medio vale todo su dinero, como también el de los vaqueros al extremo.




Το... τσίρκο έχει ξεκινήσει για τα καλά.
El ... circo ha empezado su función.



Και ο κόσμος γελάει με την ψυχή του.
Y la gente se rie con toda el alma.





Ούτε ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Ιουστινιανός και η Αγία Ελένη την γλύτωσαν!
Ni San Constantino con Santa Elena se han salvado!



Η περίφημη "σκοπιανή" φάλαγγα!
La famosa falange de los Skopjanos




Και μια αναμνηστική φωτογραφία, με όλες σχεδόν τις φίρμες (Κλεοπάτρα Πτολομάγιοβα, Φιλίπ Μακεντόσκι, ένας που φέρνει λίγο σε...  Τραμπάκουλα, κάποιος που μοιάζει σε ρακοσυλλέκτη και κάτι άλλες... μορφές!).

Y una foto de recuerdo, con todas la celebridades (Cleopatra Ptolomayavna, Filip Macedonsky, uno que parece un poco "Trabacula", y alguien que parece un maulero (trapero) y muchas mas figuras!)

ΑΞΙΟΙ, ΑΞΙΟΙ!!!
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: "ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ") 
 DIGNOS DE APRECIO!!!!!
(EDITADO POR PARE-DOSE)


6.- Ο ΝΙΤΣΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
NIETZSCHE SOBRE LOS GRIEGOS

Σχεδόν σε κάθε εποχή, οι διαδοχικοί πολιτισμοί προσπάθησαν αγανακτισμένοι ν΄ αποσείσουν τον ζυγό των Ελλήνων, γιατί κάθε προσωπική δημιουργία, που εξωτερικά φαινόταν εντελώς πρωτότυπη και ειλικρινέστατα εθαυμάζετο, έχανε μπροστά των έξαφνα το χρώμα και τη ζωή και καταντούσε να μιμηθεί αδέξια και μαϊμουδίστικα. Και κάθε ώρα και στιγμή ξεσπά ακόμα η υπόκωφη αγανάκτηση η μαζεμένη στα βάθη της καρδιάς, εναντίον του αλαζονικού τούτου ολιγάριθμου λαού που τόλμησε να προσάψει για πάντα το επίθετο «βάρβαρος» σε κάθε τι που δεν είναι ελληνικό. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί, λένε, που ως μόνο τίτλο έχουν κάποια εφήμερη ιστορική λάμψη, νομοθεσίες κωμικά στενοκέφαλες, κάποια αμφίβολη ηθική αξία και τ΄ όνομά της ρίχνεται ως αηδέστατη ύβρις, εν τούτοις όμως αξιούν μεταξύ των λαών εντελώς ξεχωριστή θέση και την τάξη που, απάνω στο πλήθος, ανήκει στη μεγαλοφυΐα? Δυστυχώς δεν είχαμε την τύχη ν΄ αποκαλύψουμε το κώνειο που θα μας γλίτωνε μια και καλή από ένα τέτοιο φαινόμενο, γιατί μήτε το δηλητήριο, μήτε ο φθόνος, μήτε η συκοφαντία, μήτε η αχαλίνωτη οργή δεν κατόρθωσαν να διαταράξουν την αυθάδη των αυτή γαληνότητα. Γι αυτό μπροστά στους έλληνες αισθανόμαστε ντροπή και φόβο.

Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητα σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες ) οι οποίοι αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα."

                            Friedrich Nietzsche ("Η Γένεση της Τραγωδίας", κεφ. XV, 1872)

 

Casi cada tiempo y cada grado de cultura han intentado alguna vez, con profundo malhumor, liberarse de los griegos porque, en su presencia, todo lo realizado por ellos, en apariencia completamente original y sinceramente admirado, parecía perder de súbito color y vida y reducirse, arrugado, a una copia mal hecha, más aún, a una caricatura. Y de esta manera estalla siempre de nuevo una rabia íntima contra aquel presuntuoso pueblecillo que se atrevió a calificar para siempre de «bárbaro» a todo lo no nativo de su patria: ¿quiénes son esos, nos preguntamos, que, aunque sólo pueden mostrar un esplendor histórico efímero, unas instituciones ridículamente limitadas y estrechas, un dudoso vigor en su moralidad, y que incluso están señalados con feos vicios, pretenden tener entre los pueblos la dignidad y la posición especial que al genio le corresponde entre la masa? Por desgracia, nadie ha tenido hasta ahora la suerte de encontrar la copa de cicuta con que semejante ser pudiera quedar sencillamente eliminado. Pues todo el veneno producido por la envidia, la calumnia y la rabia no ha bastado para aniquilar aquella magnificencia contenta de sí misma. Y de esta manera sentimos vergüenza y miedo ante los griegos;

a no ser que uno estime la verdad por encima de todo y se atreva a confesarse también esta verdad, que los griegos tienen en sus manos, como aurigas, tanto nuestra cultura como cualquier otra. Pero que, casi siempre, carro y caballos están hechos de un material demasiado mediocre y son inadecuados a la aureola de sus conductores, los cuales consideran luego una broma el arrojar semejante tiro al abismo: que ellos mismos salvan con el salto de Aquiles.

 

Friedrich Nietzsche El nacimiento de la tragedia

 

15

…Nearly every age and stage of culture has at some time or other sought with profound irritation to free itself from the Greeks, because in their presence everything one has achieved oneself, though apparently quite original and sincerely admired, suddenly seemed to lose life and color and shriveled into a poor copy, even a caricature. And so time after time cordial anger erupts against this presumptuous little people that made bold for all time to designate everything not native as "barbaric." Who are they, one asks, who, though they display only an ephemeral historical splendor, ridiculously restricted institutions, dubious excellence in their mores, and are marked by ugly vices, yet lay claim to that dignity and pre-eminence among peoples which characterize genius among the masses? Unfortunately, no one was lucky enough to find the cup of hemlock with which one could simply dispose of such a character; for all the poison that envy, calumny, and rancor created did not suffice to destroy that self-sufficient splendor. And so one feels ashamed and afraid in the presence of the Greeks, unless one prizes truth above all things and dares acknowledge even this truth: that the Greeks, as charioteers, hold in their hands the reins of our own and every other culture, but that almost always chariot and horses are of inferior quality and not up to the glory of their leaders, who consider it sport to run such a team into an abyss which they themselves clear with the leap of Achilles.

 

 

                                                           Friedrich Nietzsche   The Birth of Tragedy